Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Οι αποφάσεις μας και η μηχανικότητά τους (Μέρος 4ο)

 Με τέτοιον τρόπο σχετιζόμαστε. Δηλώνοντας συνεχώς τα όρια της προσωπικής μας αντίληψης. Όσο το κάνουμε αυτό και το κάνουν και οι άλλοι γύρω μας τόσο παγιώνουμε τις αποστάσεις μας. Ποτέ λοιπόν, κάτω από τέτοιες συνθήκες, δεν μπορεί να αναπτυχθεί μια βαθιά και στοργική σχέση. Tα τείχη μας προεξέχουν πάνω από τις ανάγκες μας για αγάπη και συντροφικότητα. Οι οποιεσδήποτε αποφάσεις μας στην ουσία είναι αντι-στάσεις που συχνά προβάλουμε έχοντας το άγχος μήπως και χάσουμε τον εαυτό μας. Ποιός είναι όμως αυτός ο εαυτός που αρνούμαστε τόσο πολύ να αποχωριστούμε; Πόσο δικός μας είναι; Ξέρουμε στ΄αλήθεια τι είναι δικό μας; Υπάρχει κάτι μέσα σ΄αυτήν την ζωή που να μας “ανήκει” πραγματικά;
Ακολουθούμε έναν μηχανισμό κινήσεων και αντιδράσεων που αποκαλούμε ζωή και προσπαθούμε να προφυλάξουμε αυτό το ασαφές κομμάτι μας από την “ισοπέδωση”. Ενεργούμε χωρίς συνείδηση του τι λέμε, του τι κάνουμε  και του αντίκτυπου που έχουν αυτά σε μας και στους γύρω μας. Όσο περισσότερο μηχανικοί είμαστε τόσο μακρύτερα βρισκόμαστε από το να αποκτήσουμε μια ενότητα με τον εαυτό μας, το περιβάλλον και τους συνανθρώπους μας. Ο οργανισμός μας, μην έχοντας έναν κεντρικό τροφοδότη ενέργειας, δρα υποφέροντας. Υπολειτουργεί ή υπέρ λειτουργεί και αυτό τον εξαντλεί.

   Δεν γνωρίζουμε το πως να φερθούμε στο σώμα μας και έχοντας μία τέλεια μηχανή στην διάθεσή μας εκείνο που κάνουμε είναι να την απορρυθμίζουμε συνεχώς. Δεν είμαστε οι μηχανές αλλά φερόμαστε σαν τέτοιες. 
  Έχουμε νου και αισθήσεις που υπολειτουργούν κάτω από προγράμματα παλιά και δυσλειτουργικά.  Κάνουμε συνεχώς κακό στο σώμα μας και στο αεικίνητο πνεύμα μας μην μπορώντας να φανταστούμε το μέγεθος του θαύματος του οποίου είμαστε μέρος.
Kalliopi

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Οι αποφάσεις μας και η μηχανικότητά τους (Μέρος 3ο)


Αυτό συμβαίνει συχνά γιατί άλλα κομμάτια του εαυτού μας τα θεωρούμε αξιοσέβαστα ενώ για άλλα ντρεπόμαστε. Όταν λοιπόν πάρει απόφαση ένα μας  κομμάτι για κάποιο γεγονός συνήθως κάποιο άλλο μας κομμάτι, την αγνοεί. Έτσι καθώς γυρίζουμε σαν πολύγωνα που κυλούν, κανείς ποτέ δεν ξέρει τι πρόκειται να γίνει. Όλα συντελούνται κάτω από το κράτος της τυχαιότητας. Είμαστε αναξιόπιστοι. Και αυτό είναι απολύτως φυσικό. Μόνον εκείνοι που αρχίζουν να παρατηρούν το σύνολο της ζωής και των γεγονότων, είτε εσωτερικών είτε εξωτερικών, μπορούν να  έχουν μια σφαιρική εικόνα του εαυτού τους και επομένως μπορούν να αρχίσουν να παίρνουν και αποφάσεις. Όσο δεν αντιλαμβανόμαστε το σύνολο των στοιχείων που μας απαρτίζουν τόσο ζούμε μέσα σε έναν εαυτό που μας είναι άγνωστος. Όσο ζούμε με αυτόν τον άγνωστο δεν μπορούμε να δημιουργούμε σχέσεις τις οποίες να κατανοούμε. Και όσο συμβαίνει αυτό βρισκόμαστε μακριά απ΄αυτό που επιθυμούμε βαθιά. Να είμαστε δηλαδή γαλήνιοι και να κάνουμε σχέσεις υγιείς και ευτυχισμένες. Ενώνοντας κάτω από την προσοχή μας, το σύνολο των προσώπων και των τάσεων που μας απαρτίζουν, μειώνουμε τις εσωτερικές μας εντάσεις. Αρχίσουμε να παρατηρούμε πως όταν π.χ. εκφράζουμε μια πεποίθηση μας για κάτι ή για κάποιον σχηματίζεται μία δόνηση που στέλνουμε στον αποδέκτη της συζήτησης. Είναι σαν να τον προειδοποιούμε πως εκεί, στο συγκεκριμένο σημείο, έχουμε ορθώσει ένα τείχος. Εκείνος τότε αντι-δρα ανάλογα.
Kalliopi

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

Οι αποφάσεις μας και η μηχανικότητά τους (Μέρος 2ο)

Εκτός από τα “εξωτερικά” γεγονότα, συμπεριλαμβάνονται και αυτά που συμβαίνουν στο νοητικό και συναισθηματικό μας σώμα. Από την μια μεριά οι επιθυμίες μας, οι πεποιθήσεις μας για το πως είναι ή πως θα έπρεπε να είναι η ζωή και από την άλλη τα γεγονότα που ακολουθούν την δική τους πορεία. Δυνάμεις που έρχονται σε αλληλεπίδραση. Ανάλογα με τον τόπο, τον χρόνο και τον εκάστοτε χαρακτήρα αυτών των δυνάμεων, παίρνονται και οι αποφάσεις. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει  με ακρίβεια το αποτέλεσμα που σχετίζεται με την λήψη κάποιας απόφασης. Τα σημεία της εμπλοκής του είναι τόσα πολλά που είναι σχεδόν αδύνατον.

Η συνέπεια επίσης δεν μπορεί να υπάρχει στις πράξεις μας γιατί δεν υπάρχουν σταθερά σημεία από τα οποία παράγεται μια απόφαση. Πολλές φορές ξεκινάμε κάτι με ενθουσιασμό και στην πορεία το εγκαταλείπουμε. Αυτό συμβαίνει με τα χόμπι μας αλλά και με τους συνανθρώπους μας. Αφήνουμε γάμους, αφήνουμε δουλειές και αλλάζουμε γνώμη για το τι συμβαίνει γύρω μας. Την ίδια στιγμή προσπαθούμε μέσα από άλλα σημεία του εαυτού μας να κρατήσουμε κάποιες σταθερές. Έτσι δημιουργούμε διάφορες σχεδίες απόψεων και γαντζωμένοι από επάνω τους προσπαθούμε να υποκρινόμαστε πως δεν βλέπουμε την τυχαιότητα όλων των γεγονότων μέσα στα οποία εμπλεκόμαστε. Κρατάμε την σταθερότητα των απόψεων μας για να δημιουργήσουμε αντιπερισπασμό όταν τίποτε στην ζωή μας δεν περιέχει εσωτερική σταθερότητα και σαφήνεια. Μοιάζει να μην έχει διέξοδο το φαινόμενο. Αν όμως κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά θα δούμε κατ αρχήν ότι δεν μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις που να ισχύουν για όλο το φάσμα της προσωπικότητάς μας από την στιγμή που δεν έχουμε μια συνολική εικόνα της.
Kalliopi

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Οι αποφάσεις μας και η μηχανικότητά τους (Μέρος 1ο)

Μπορούν να παίρνουμε εμείς οι άνθρωποι αποφάσεις; Τι είδους αποφάσεις μπορούμε να παίρνουμε; Μπορούν να έχουν συνέπεια οι αποφάσεις μας; Γύρω από τι είδους θέματα συνήθως καλούμαστε να αποφασίσουμε; Τι σημαίνει μια απόφαση; Μπορεί ένας άνθρωπος που είναι κλεισμένος ερμητικά μέσα στις αποφάσεις που έχει πάρει στο παρελθόν να τις ανανεώνει; Αφορούν οι αποφάσεις που παίρνουμε το σύνολο του εαυτού μας; Γιατί αναιρούνται οι αποφάσεις μας;
Αν αρχίσουμε και παρακολουθούμε, έστω και αποσπασματικά αυτά που μας συμβαίνουν θα διαπιστώσουμε πως κατά την διάρκεια της μέρας δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι. Διαφορετικά ξυπνάμε το πρωί και διαφορετικά συνεχίζουμε την ημέρα μας. Αυτό εξαρτάται απολύτως από τα συμβάντα που θα λάβουν χώρα κατά την διάρκειά της. Έτσι την μια στιγμή είμαστε όλο ζωντάνια και αισιοδοξία ενώ την άλλη μπορεί κάποιο γεγονός να μας την ανατρέψει και να βυθιστούμε σε θυμό, νευρικότητα ή και απελπισία. Αυτό το θεωρούμε φυσιολογικό καθώς τα γεγονότα δεν έχουν όλα το ίδιο αποτέλεσμα επάνω μας. Εμείς αντιδρούμε ανάλογα με αυτά που συμβαίνουν. Η ζωή μας κυλά ανάλογα με αυτά που μας τυχαίνουν. Οι αποφάσεις λοιπόν που παίρνονται στην διάρκεια της ζωής μας έχουν να κάνουν με την συνισταμένη εκείνων που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας.  Η υφή τους και η διάρκειά τους επίσης εξαρτάται από ένα σωρό αστάθμητους παράγοντες. Άρα παρατηρούμε πως πολλά γεγονότα λειτουργούν μέσα από το τυχαίο. Ή μήπως όλα; 
Kalliopi

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Η αέναη αλλαγή των ποιοτήτων της ενέργειας (Μέρος 4ο)

   Κάτω από τον κόσμο της ενέργειας κατοικεί ο κόσμος της ησυχίας. Ο κόσμος αυτός χάριζε πάντοτε στους Σοφούς της κάθε εποχής εκείνην την βαθειά γαλήνη. Εκείνην την ακύμαντη σιγουριά που τους περιέβαλλε με έναν μανδύα μυστηρίου. Οι άνθρωποι αυτοί υπήρχαν σε κάθε εποχή και σε κάθε μήκος και πλάτος της Γης. Βουτηγμένοι ολόκληροι στο ακύμαντο γίγνεσθαι, έμοιαζαν με πλάσματα ενός άλλου κόσμου. Ακατανόητοι, έσερναν επάνω τους τα βλέμματα και την απορία. Το βύθισμα στον κόσμο που κατοικεί κάτω από τα φαινόμενα είναι το βάπτισμα στον Κόσμο που οι άνθρωποι ονομάζουν Σοφία. Είναι ένας τόπος χωρίς τοποθεσία, είναι ένας λόγος χωρίς ήχους και μια αιτία χωρίς αφορμές. Οι άνθρωποι αυτοί σηκώνουν το άδειο τους χέρι και εκεί μέσα περιέχεται το παν. Περπατούν και η κάθε τους κίνηση μοιάζει γεμάτη. Πλήρης νοήματος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εκφράζονται με τον τρόπο των άλλων ανθρώπων. Σαν καθρέφτες, αναπαριστούν συνέχεια την αέναη ροή. Παραμένοντας οι ίδιοι ακύμαντοι. Παραδομένοι απόλυτα στο παροδικό.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτοί οι δρόμοι έμοιαζαν αδιάβατοι για τους κοινούς ανθρώπους. Επικρατούσε μια μυθολογία που κρατούσε μακριά τον δρόμο προς το ακύμαντο και την Σοφία. Αυτό δεν ισχύει πια. Ήλθε η ώρα να περάσει η συνειδητότητα στην ανθρώπινη μάζα. Τίποτε δεν μπορεί να αποτρέψει αυτήν την πορεία. Μόνο να την καθυστερήσει. Η αγκύλωση μας στο παλαιό, ο φόβος της αλλαγής και η οκνηρία μας  είναι τα μεγαλύτερα μας εμπόδια. Αλλά παράλληλα κάτι τρέχει δίπλα μας. Καμιά φορά το αντιλαμβανόμαστε. Τις πιο πολλές φορές χανόμαστε στην δίνη της καθημερινότητας. Εκεί όμως, πλάι μας, τρέχει το ποτάμι του Κόσμου. Και μόνον μέσα του θα καταφέρουμε να υπάρξουμε με καινούργιο μανδύα και να μετασχηματιστούμε.
Kalliopi