Η νεότητα (Μέρος 1ο)

“Λύγισε για να μείνεις ολόκληρος”. Ότι λυγίζει ισιώνει πάλι και δεν σπάζει, η λακκούβα γεμίζει νερό, και το παλιό τριμμένο φύλλωμα γίνεται νέο πάλι. Τάο Τε Κίνγκ, Λάο Τσου, (22ο κομμάτι)

Στέκομαι στην άκρη του πεζοδρομίου και κοιτώ γύρω, τα δένδρα του πάρκου, τα σύννεφα που μετασχηματίζονται συνεχώς, τις πτήσεις των πουλιών. Γύρω μου περπατούν άνθρωποι κάθε λογής. Από πρώτη άποψη εκείνο που παρατηρεί κανείς είναι η ηλικία τους. Άλλοι νέοι, άλλοι μεγαλύτεροι. Μετά παρατηρεί κανείς το φύλλο. Άντρες, γυναίκες. Κατόπιν το κοινωνικό τους προφίλ. Μεσαία τάξη, μετανάστες, λίγο πιο εύποροι πολίτες. Μπορεί να παρατηρήσει κανείς το ντύσιμό τους. Το αν είναι φροντισμένοι και καθαροί. Μετά παρατηρεί την διάθεσή τους. Άλλοι περπατούν μαλακά και ήσυχα, άλλοι σφιχτά και κοφτά, άλλοι μελαγχολικά, άλλοι χωρίς δύναμη, άλλοι σχεδόν τρέχουν. Τα πρόσωπά τους ανάλογα. Καθρεφτίζουν μια ποιότητα ενέργειας που κυλά στο σώμα τους. 

Παρατηρώντας, για κάποιο διάστημα, τους ανθρώπους και την ενέργεια που αποπνέουν, θα διαπιστώσουμε πως αυτή η ενέργεια δεν έχει σχέση με την ηλικία, το φύλλο τους ή το κοινωνικό τους προφίλ. Υπαγόμαστε σε μια κατηγορία που μας κάνει να διαφέρουμε τόσο μεταξύ μας. Αυτή η κατηγορία έχει να κάνει με την διαχείριση αυτής της ενέργειας που είμαστε. Με το αν και το πως αντιλαμβανόμαστε αυτήν την πηγή δύναμης και το πως την διαχειριζόμαστε κατά την διάρκεια της ζωής μας.

Παρατηρούμε γύρω μας ανθρώπους που είναι νέοι αλλά μόνον κατ΄όνομα και επίσης παρατηρούμε πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορείς να προσδιορίσεις την ηλικία τους γιατί υπάρχει κάτι σ΄αυτούς που σε μπερδεύει. Είναι ένα είδος νεότητας που αναδύεται από μέσα τους και τους προσδίδει μια ελαφράδα. Τους βλέπεις να περπατούν, να κάνουν χειρονακτικές εργασίες και ξεχνάς την ηλικία τους.   Όλα επάνω τους μαρτυρούν πως ο ημερολογιακός χρόνος λειτουργεί με κάποιον διαφορετικό τρόπο. Αυτοί οι άνθρωποι από κάπου αντλούν μια μορφή ενέργειας που  “παγώνει” θάλεγε κανείς τον χρόνο. Ή απλώς τους τον καθυστερεί. Από που περνά ο χρόνος; Πως γεράζει ο άνθρωπος; Τι τον κάνει να μαραίνεται σαν το λουλούδι; Να ξεθωριάζει, να σουφρώνει;

Kalliopi