Που έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας; (Μέρος 1ο)

Οι περισσότεροι από εμάς, όταν είμαστε μικροί, είχαμε ονειρευτεί πως μεγαλώνοντας θα συναντούσαμε έναν κόσμο που θα μας γέμιζε με συγκινήσεις. Έναν κόσμο γεμάτο εντυπώσεις και βαθιά ικανοποίηση. Κατόπιν, περνώντας τα χρόνια, αυτό το όνειρο χανόταν και την θέση του έπαιρνε μια πικρία που επικαλύπταμε με τα ενδιαφέροντά μας και την καθημερινότητά μας.

 Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε επικεντρωθεί αποκλειστικά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Αυτός είναι ένας τρόπος να καλύψουμε το κενό που δημιουργεί η έλλειψη χαράς. Και στρεφόμαστε όλοι εναντίον όλων. Γι  αυτήν μας την δυστυχία ευθύνεται η πολιτεία, η τάδε ή η δείνα θρησκεία, η ελλιπής εκπαίδευση, το κλίμα, και πολλά άλλα. Έτσι, έχοντας προσανατολισμένο συνεχώς το ενδιαφέρον μας στο ποιός μπορεί να μας φταίει, μας διαφεύγει εντελώς η διάσταση της δικής μας στάσης.

 Επί πολλούς αιώνες πολλοί φιλόσοφοι της Αρχαιότητας βρίσκονταν μπρος σε προφανείς αλήθειες. Γιατί όλα τα στοιχεία ήταν πάντοτε εκεί. 

Φτάνει ο νους μας να μπορέσει να κάνει ευέλικτες κινήσεις ώστε να αντιληφθεί αυτό που πάντοτε βρισκόταν μπροστά του και ίσως γι αυτό δεν μπορούσε να το κατανοήσει. Η αντίληψη π.χ. της βαρύτητας ή των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων χρειάζεται την αποδοχή ότι εκτός από τις ορατές υλικές δυνάμεις υπάρχουν και οι αόρατες που είναι ισχυρές και θεμελιώδεις. Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν άλλου τύπου ενέργειες οι οποίες ενεργούν μέσω διαφορετικών ποιοτήτων από αυτές που έχουμε συνηθίσει και που για να τις αντιληφθούμε χρειάζεται να μετατοπίσουμε το νοητικό μας ενδιαφέρον σε πιο διευρυμένα πεδία.

Kalliopi