Παρατηρώντας τις
σκέψεις μας, βλέπουμε να γεννιούνται από κάπου και βουλιάζουν ξανά μέσα του. Αυτό μας δίνει την
δυνατότητα να αντιληφθούμε πρώτα απ΄όλα την ποιότητα των σκέψεων μας και
δεύτερον το ότι κάτω απ΄ οποιαδήποτε σκέψη κατοικεί η σιωπή. Από το κενό σημείο
που αφήνουν οι σκέψεις, μπορεί να αναδυθεί ο άπειρα πολύχρωμος και πολυποίκιλος
κόσμος που εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όσο αντιλαμβανόμαστε αυτά τα κενά
τόσο ο χώρος θα μεγαλώνει και θα μπορεί να συμπεριλάβει γεγονότα.
Στην
ουσία του ο Κόσμος εκτείνεται μέσα στην περιοχή από όπου η συνείδηση
αφυπνίζεται. Αναδύεται από ένα θολό ημι-υπνωτισμένο εκφραστικό λεξιλόγιο σε ένα λαμπερό και
λεπτομερές αντιληπτικό τοπίο. Υπάρχουν
περιοχές όπου οι λέξεις γίνονται αδόκιμες αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει
κανείς. Εξ άλλου, όσο απλώνει κανείς τις λέξεις του στο τοπίο του “πουθενά”
τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να διευρύνει τον τόπο όπου αυτές μπορούν να
υπάρξουν στο μέλλον. Και όχι υπό την μορφή μόνον της ποίησης αλλά και αυτής της
καθημερινής επικοινωνίας.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου