Διαίρεση και ροή (Μέρος 4ο)

Η τεμαχισμένη μας αντιληπτικότητα δεν έχει την δυνατότητα να “ελέγξει”  τις πλευρές των καθημερινών της δράσεων. Έτσι είμαστε συνήθως αντιφατικοί καθώς δεν γνωρίζει η αριστερά μας τι ποιεί η δεξιά μας! Ένα δύσκολο γεγονός, που μπορεί να μας συμβεί και που δεν γνωρίζουμε το πως να είμαστε παρόντες σ αυτό και έτσι χάνουμε την ευκαιρία να το κατανοήσουμε συνολικά και σε βάθος, αρκεί για να μας κάνει άνω κάτω. Να εμφανίσει κάποιον μέσα από μέσα μας που δεν γνωρίζουμε και που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Που δεν ξέρουμε τα όριά του. Έτσι, ενώ περνάμε μια ζωή προσπαθώντας να γνωρίσουμε αυτόν τον άγνωστο που κατοικεί μέσα μας, φθάνει μια στιγμή που γκρεμίζονται όλα. Που όλα ακυρώνονται μέσα από έναν ανεξέλεγκτο θυμό και τότε βλέπουμε μπρος μας κάποιον που δεν έχουμε καμιά εξουσία επάνω του. Υποκείμεθα στους κανόνες ενός πολυπαιγμένου έργου με διαφορετικούς χαρακτήρες για κάθε περίπτωση. Αν κάποιος κατανοήσει αυτό το γεγονός θα καταλάβει γρήγορα πως πρόκειται για μια κλειστή σκηνή όπου επάνω της εμφανιζόμαστε σαν ηθοποιοί σε διαφορετικές διανομές. Και δεν είναι άπειρη αυτή η γκάμα των ρόλων μας. Στην ουσία οι ρόλοι αυτοί είναι ελάχιστοι και πολυπαιγμένοι. Απλά επειδή τους βιώνουμε κάθε φορά από διαφορετική ηλικία ή ψυχική κατάσταση, μας φαίνονται ατελείωτοι. Όταν θα αρχίσουμε να τους παρατηρούμε όμως θα μας φανούν μικροί και βαρετοί. Γιατί δεν είναι άλλο παρά ένας κλειστός χώρος που συμβαίνουν τα ίδια πράγματα με διαφορετική σειρά και διανομή.
Kalliopi