Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Η ένταση (Μέρος 1ο)

Σταγόνες βροχής πέφτουν αργά από τον ουρανό του νου μου, κατευθύνονται στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, κυλούν στους μηρούς μου και κάνουν τις πατούσες μου να γλιστρούν.

Καθώς ταξιδεύω μακριά από τον κόσμο του πραγματικού, το σώμα μου αποκτά εντάσεις που σιγά σιγά σπρώχνουν τα όργανα και τα νεύρα μου σε θέσεις και τάσεις που δεν είναι αρμονικές. Οι ώμοι μου σφίγγονται, η καρδιά μου έχει περισσότερους σφυγμούς, το στομάχι μου και τα έντερά μου συσπούνται ενώ ο εαυτός μου που κανονικά θα έπρεπε να είναι ο Ηνίοχος μου, απουσιάζει!
Αυτά τα συμπτώματα τα έχουμε χρόνια. Μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά και μετά από καιρό δεν τα αντιλαμβανόμαστε καν. Το σώμα μας καταπονείται τόσο πολύ από την συνεχή δυσαρμονία μέσα στην οποία ζει, που εκδηλώνει ασθένειες και ελαφρές έως βαρύτερες παραμορφώσεις.  Προσπαθώντας να καταπολεμήσουμε τις ασθένειες τις αντιμετωπίζουμε σαν να είναι αυτόβουλα όντα τα οποία επισκέφθηκαν τον οργανισμό μας, τους άρεσε εκεί μέσα και αποφάσισαν να μείνουν. Δεν ασχολούμαστε με την αναζήτηση της αιτίας αυτής της ασθένειας γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε ότι την δημιουργήσαμε εμείς. Μας ενδιαφέρει μόνο να πάψει να κατοικεί μέσα μας. Αυτόματα. Όπως νομίζουμε πως εμφανίστηκε. Στην πραγματικότητα όμως η ασθένεια χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα για να εκδηλωθεί. Όλο αυτό το διάστημα εμείς συνεχίζαμε ανενόχλητοι να κακοποιούμε το σώμα μας και την ενέργειά του.
Kalliopi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου