Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Διαίρεση και ζωή (Μέρος 5ο)

 Όσο αντιλαμβανόμαστε την ζωή μέσα από το θεατράκι και τών ρόλων μας δεν θα κατανοήσουμε ποτέ την λειτουργία της ροής της. Της ασταμάτητης γέννησης των πάντων κάθε στιγμή. Γιατί αυτό δημιουργεί την ροή. Η ατέρμονη επαναγέννηση όλων. Η αστείρευτη ενέργεια που δεν επιτρέπει σε τίποτε να σταματήσει. Που είναι πανταχού παρούσα και κινεί τα πάντα. Εμείς βλέπουμε τον κύκλο των γεννήσεων ή τις αλλαγές των εποχών αλλά όπου κι αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά θα δει την ενέργεια να “βράζει”. Ένα ασύλληπτο εργαστήριο που κινεί από την πνοή του ανέμου ανάμεσα στα λεπτά φύλλα του χορταριού μέχρι τα σύννεφα, τα ηφαίστεια και κάνει τους γαλαξίες να ταξιδεύουν.  Γεννά άστρα και σύμπαντα, και αναπαράγει συνεχώς κύτταρα. Όπου κι αν στρέψουμε την προσοχή μας θα αντιληφθούμε την ίδια ενέργεια να διαπνέει τα πάντα. Στο μόνο μέρος που δεν κατοικεί αυτή η ενέργεια είναι στον μηχανισμό της ανακύκλωσης και διαίρεσης των πεπειθήσεων μας. Γιατί δεν ζούμε έχοντας ανοιχτή την αντιληπτικότητά μας. Έχουμε μια διαιρεμένη αντίληψη του χώρου. Δεν κατανοούμε ότι αυτός ο χώρος δεν μπορεί να διακοπεί από καμμιά φυσική δύναμη. Δεν κατανοούμε την αδιαίρετη συνοχή του. Το ίδιο ισχύει και με τον χρόνο. Κομματιάζουμε τα συμβάντα μέσα μας. Όμως αυτά από την φύση τους δεν είναι κομματιασμένα. Απλώς έχουμε μια στρεβλή αντίληψη γι αυτά. Τα διαιρούμε σύμφωνα με τους κανόνες που έχουμε επιλέξει να έχουμε αλλά έτσι δεν καταφέρνουμε ποτέ να αντιληφθούμε την απόλυτη σχέση τους με ότι τα περιβάλλει.

Το περιβάλλον των νοητικών μας προσλήψεων είναι αυθαίρετο γι αυτό τον λόγο διαφέρει και από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μόνον όταν το αντιληφθούμε αδιάτμητο θα αρχίσουμε να βλέπουμε όλοι μας το ίδιο γεγονός.
Kalliopi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου