Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Η θάλασσα του αγνώστου (Μέρος 2ο)

Η κύρια αίσθηση μας όταν βουτάμε είναι ότι πλέμε σ΄ένα υγρό περιβάλλον. Αυτό είναι κάτι  τελείως διαφορετικό από αυτό που ζούμε καθημερινά. Με έναν παρόμοιο τρόπο εισχωρούμε και στον κόσμο του πραγματικού. Βγάζουμε τα ρούχα που θα μας βάραιναν στο νερό και ελαφροί και απροστάτευτοι από μανδύες, κολυμπάμε σε μια θάλασσα που μας θέλει καθαρούς και ξύπνιους. Στον νέο κόσμο, τα αυτιά μας, τα μάτια μας, το δέρμα μας, μας οδηγούν σε εμπειρίες πρωτόγνωρες. Όλες οι λειτουργίες, αποκτούν μία διάσταση άλλης προοπτικής. Μοιάζει σαν να στρέφουμε έναν μεγεθυντικό φακό με τρόπο ώστε να αλλάζουμε την σημαντικότητα των πραγμάτων ή μάλλον να την ακυρώνουμε μιας και αυτός ο φακός συνέχεια κινείται.   

Πως περνά κάποιος από την αφηρημένη εικόνα του κόσμου που έχει μάθει να εκλαμβάνει σαν επιβεβαίωσή (του), σε έναν κόσμο που το κάθε τι είναι σημαντικό; Όχι περνώντας από έναν κόσμο σε έναν άλλο. Αυτό νομίζουμε ότι πρέπει να κάνουμε και συνεχώς αναζητάμε κάτι καινούργιο. Η θάλασσα όμως ξεκινά απλώς με το να  αφήσουμε πίσω μας την στεριά των σκέψεων μας και να ανοιχτούμε, δια μέσου των αισθήσεων μας. Να ταξιδέψουμε. Όταν θα μάθουμε να κολυμπάμε στους ήχους, στις εικόνες, στις υφές, στις γεύσεις, τότε θα ανοιχτεί μια άλλη γη. Αλλιώτικη και  παράξενη.
Kalliopi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου