Διαίρεση και ροή (Μέρος 2ο)

Οι περισσότεροι από μας ζουν σε κάποια πόλη. Όλη την ημέρα ερχόμαστε σε επαφή με τα αποτελέσματα της σκέψης για την καλύτερη κατανόηση της δομής και της λειτουργίας του κόσμου. Είμαστε απομακρυσμένοι από τα φυσικά φαινόμενα. Ακόμα κι αν πάντοτε υπάρχει ο ουρανός από πάνω μας. Ακόμα κι αν μας φυσά κάποιο αεράκι ή κι αν η βροχή κάνει τα πάντα να γυαλίζουν, εμείς δεν τα βλέπουμε παρά στιγμιαία. Το μυαλό μας λειτουργεί συνέχεια και κομματιάζοντας τις φυσικές εμπειρίες μας προσπαθεί να κατατάξει τα πάντα.

Είναι σαν να βρισκόμαστε σε ένα εικονικό Λούνα Παρκ. Μαθαίνουμε από μικροί το πως παίζονται τα παιχνίδια και  ενσωματώνουμε στο σύστημά μας όλους τους μηχανισμούς τους. Κάθε παιχνίδι έχει λίγο διαφορετικούς κανόνες αλλά στην ουσία όλα παίζονται με την ίδια «λογική».  Κρατώντας μας κοιμισμένους. Δεν χρειάζεται να ξυπνήσουμε για κανέναν λόγο.  Όλα γύρω μας είναι έτσι διαιρημένα και τοποθετημένα για να τα “παίζουμε” χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Και όλα συμβαίνουν μέσα σ΄αυτό το εικονικό Λούνα Παρκ το οποίο βρίσκεται εξ ολοκλήρου μέσα στον νου μας. Ενώ πλάι μας τα πάντα κυλούν και ανανεώνονται συνεχώς. Αδιαίρετα. Ενωμένα. Ενώ τίποτε δεν μένει σταθερό. Τίποτε ίδιο. Όσο κι αν αυτό ενοχλεί τον ύπνο μας.

 Και καθώς κοιμόμαστε μοιάζουμε σαν να βρισκόμαστε μέσα σ΄ένα ακυβέρνητο πλοίο, το οποίο μας οδηγεί σ΄ένα τεράστιο βάραθρο. Εμείς ζούμε ο καθένας στην καμπίνα του τις μικρές μας ζωές. E la nave va! Και το πλοίο συνεχίζει χωρίς κανέναν στο τιμόνι. Είμαστε ένας κόσμος γεμάτος κοιμισμένες ψυχές που σύρεται  ακυβέρνητος στην τυχαιότητα!

Kalliopi