Που έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας; (Μέρος 2ο)

Οι σύγχρονοι θεωρητικοί φυσικοί έχουν δουλέψει πολύ επάνω στην αρχή της ύπαρξης των πάντων.  Μιλούν για παράλληλα Σύμπαντα, όπου το ένα να τέμνει το άλλο ή για το ολογραφικό Σύμπαν με το οποίο συνδέεται ο τρισδιάστατος κόσμος μας με τον δισδιάστατο κόσμο της πληροφορίας μέσω των μαύρων οπών. Όσα μπορεί να συλλάβει ο νους μας, βρίσκονται σίγουρα μέσα στην σφαίρα των πιθανοτήτων. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάτι που δεν  “κατοικεί” πουθενά! Τα στοιχεία από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι είναι ο πίνακας των δυνατοτήτων μας. Μόνο που δεν γνωρίζουμε την δομής μας αλλά μόνον ένα μέρος της. Έτσι, ότι μπορούμε να φανταστούμε , περιέχεται μεν στην σφαίρα των πιθανοτήτων, δεν μπορούμε όμως εύκολα να τα αποδείξουμε γιατί μας λείπουν  κάποια εργαλεία γι αυτήν την απόδειξη. Στην πράξη όμως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι εκτός από την αναλογική μελέτη που επιτυγχάνεται με μαθηματικούς συσχετισμούς.
 Κατά την περίοδο του Δυτικού Μεσαίωνα οι άνθρωποι πίστευαν ότι υπήρχαν Νεράιδες και Δράκοι.
Αν αυτή ήταν τότε η επικρατούσα “πραγματικότητα”, τι μας κάνει να πιστεύουμε πως ζούμε ακριβώς στον ίδιο πλανήτη με εκείνους; Μήπως καθώς η συνειδητότητα μας αλλάζει, αλλάζει και το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούμαστε; Μήπως ο τόπος κατοικίας μας είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητά μας; Όλα αυτά δεν έχουμε τον τρόπο να τα πλησιάσουμε εάν δεν δημιουργήσουμε τις συνθήκες γι την κατανόησή τους. Και οι συνθήκες μπορεί να είναι να μετατοπίσουμε απλώς την προσοχή μας.
Kalliopi