Η εργαλειοθήκη μας (Μέρος 1ο)

Ο πολιτισμός του 20ου αιώνα έδωσε, κυρίως στον δυτικό άνθρωπο, την τεχνολογική επανάσταση η οποία απλοποίησε τις καθημερινές απασχολήσεις του και του έδωσε την δυνατότητα να απολαμβάνει περισσότερο και να κουράζεται λιγότερο. Αυτό στην αρχή φαινόταν πολύ καλό και χρήσιμο. Όλοι μιλούσαν για τις δυνατότητες που δινόταν στον άνθρωπο να ασχοληθεί  με τα πράγματα που τον ενδιέφεραν και να μην σπαταλά ώρες με τις καθημερινές βαρετές εργασίες. Το πλύσιμο των ρούχων ήταν μια από τις απεχθείς υποχρεώσεις της καθημερινότητας που αποφεύγει η νοικοκυρά μέσω της χρήσης του πλυντηρίου ρούχων (κανείς φυσικά δεν μίλησε ποτέ για τις δεκαετίες που χαρίζει ο εργαζόμενος στον εργοδότη του, αντίθετα όλα περιστρέφονται γύρω από το πως να είναι πιο ελεύθερος ο άνθρωπος ώστε να εργάζεται περισσότερες ώρες καθημερινά για περισσότερα χρόνια!) .

 Πότε μια εργασία γίνεται βαρετή; Όταν δεν μπαίνουμε στον κόπο να δώσουμε προσοχή σε αυτήν. Όταν την θεωρούμε, εξ αρχής, δευτερεύουσας σημασίας. Δουλειά μη πνευματική που απασχολεί πιο πολύ το σώμα μας και δεν μας προσδίδει καμμία αναγνώριση. Ευτελής. Το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το σκούπισμα, ακόμα και το μαγείρεμα είναι εργασίες που έχουμε αναθέσει στις μηχανές ή σε δεύτερης διαλογής ανθρώπους που “δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο”. Εμείς ασχολούμαστε με δραστηριότητες που έχουμε χαρακτηρίσει ως πιο διασκεδαστικές και πιο πολύτιμες για την ανάπτυξή μας.

 Στον κόσμο του πραγματικού όμως καθετί με το οποίο ερχόμαστε σε σχέση μπορεί να γίνει οδηγός στην πλοήγησή μας σ΄αυτόν. Ακόμα και η πλέον ευτελής δραστηριότητα είναι μια ανοιχτή πόρτα που μας οδηγεί σε μια καινούργια εμπειρία - σχέση με το πραγματικό.  Η σπουδαιότητα που νομίζουμε ότι έχουμε οφείλεται στην πεποίθηση πως το εργαλείο που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα ζώα και τα φυτά είναι η δυνατότητα να σκεπτόμαστε. Έτσι, θεωρούμε σημαντική κάθε ασχολία που χρειάζεται σκέψη για να ολοκληρωθεί.  Οτιδήποτε άλλο απλώς μας κλέβει τον χρόνο μας και δεν μας προσφέρει τίποτε.

Kalliopi