Η σημασία των κενών (Μέρος 2ο)

Αντιλαμβανόμενοι τον χώρο γινόμαστε οι ίδιοι οδηγοί της βάρκας μας έστω και σποραδικά και αυτό μας γεμίζει χαρά. 

Αν δεν αντιληφθούμε την σημασία των κενών διαστημάτων, αν δεν παρατηρήσουμε αυτό που υπάρχει κάτω από κάθε μας εκδήλωση, δεν θα μπορέσουμε να αντιληφτούμε την σύνδεσή μας με το Όλον. Παρατηρώντας τις σκέψεις μας θα διαπιστώσουμε ότι κάτω από αυτό που σκεπτόμαστε υπάρχει κάτι άλλο. Πάντα παρόν. Πάντοτε εκεί αλλά ποτέ ίδιο. Πάντοτε ρέον. Θα δούμε τις σκέψεις μας να πλέουν μέσα σ΄αυτό το κάτι που δεν χρειάζεται να ονομάσουμε. Θα τις δούμε να γεννιούνται και να σβήνουν καθώς την θέση τους παίρνουν άλλες. Όμως κάτω απ΄αυτό θα υπάρχει πάντοτε αυτό το κάτι που αναπνέει μέσα από εμάς και που δεν έχει τέλος. 

Αρχίζοντας κάποιος να βιώνει την ύπαρξη των διαστημάτων ανάμεσα στα γεγονότα, μία νέα και φρέσκια δύναμη τον συνοδεύει. Όσο επιτρέπει στον χώρο, στην πηγή όλων να αναδυθεί, τόσο αυτή η πηγή εκδηλώνεται υπό την μορφή της ενέργειας. Όχι αυτό που εννοούμε “έχω την διάθεση να κάνω ένα σωρό πράγματα” αλλά μια ενέργεια που μας κατευθύνει προς το να είμαστε περισσότερο παρόντες στην ροή της ζωής.

Κι ας πάμε κι ένα βήμα παρακάτω. Όσο βλέπουμε γεγονότα χωριστά το ένα από το άλλο υπάρχει η ανάγκη να παρατηρήσουμε τα κενά μεταξύ των γεγονότων και με αυτόν τον τρόπο να τα αποσυμφορήσουμε. Με τον καιρό και αφού καταφέρουμε να αντιληφθούμε τον χώρο αυτό τα γεγονότα τα ίδια θα αρχίσουν να διαφοροποιούνται και να αποκτούν και αυτά χώρο μέσα τους. Όταν συμβαίνει αυτό στο γεγονός υπεισέρχεται ο παράγοντας της παροδικότητας και της διαύγειας και τέλος το ίδιο το γεγονός βαπτίζεται στον ωκεανό του χώρου απ όπου προήλθε.

Kalliopi