Η εργαλειοθήκη μας (Μέρος 3ο)

 Όλα συμβαίνουν γιατί επιλέγουμε να παρατηρήσουμε την κίνηση του νου μας και παράλληλα τα έξω απ αυτόν γεγονότα.  Έχουμε υπ΄όψιν μας ότι δεν είμαστε οι σκέψεις μας αλλά αυτές είναι κομμάτι της εργαλειοθήκης που χρησιμοποιούμε για να εργαστούμε επάνω σε μία οποιαδήποτε έρευνά μας. Όσο αφήνουμε τις σκέψεις να κυλήσουν, τόσο λιγότερο αποσπάται η προσοχή μας από το εκάστοτε αντικείμενο της έρευνάς μας. Αυτές σιγά σιγά θα εμφανίζονται όλο και λιγότερο και τέλος το πεδίο του νου μας θα μείνει καθαρό. 

Ο ποταμός των γεγονότων θα εμφανιστεί μπροστά μας και θα μπορούμε να τον κατανοήσουμε χωρίς διαμεσολαβητές.  Με αυτόν τον τρόπο κατανοούμε τον Κόσμο του πραγματικού.

  Η εργαλειοθήκη μας πρέπει να είναι φροντισμένη όπως ενός καλού μηχανικού που διατηρεί τον χώρο του τακτοποιημένο και τα εργαλεία του σε απόλυτη τάξη ώστε να είναι εύκολο να βρει εκείνο που χρειάζεται κάθε στιγμή. 

"Όταν κανείς σκαρφαλώνει βουνά, πρέπει να το κάνει με όσο γίνεται μικρότερη προασπάθεια και χωρίς επιθυμία. Η πραγματικότητα της φύσης σου πρέπει να καθορίζει την ταχύτητα. Αν αρχίσεις να γίνεσαι νευρικός, θα πρέπει να επιταχύνεις. Αν λαχανιάσεις, πήγαινε πιο αργά. Σκαρφαλώνεις ένα βουνό με μια ισσοροπία ανάμεσα στην νευρικότητα και την εξάντληση. Όταν κάποια στιγμή καταφέρεις να μην σκέπτεσαι το επόμενό σου βήμα, το κάθε βήμα δεν είναι πια ένα μέσο προς κάποιο σκοπό, αλλά ένα μοναδικό γεγονός από μόνο του. Αυτό το φύλλο έχει οδοντωτές πλευρές. Αυτός ο βράχος φαίνεται έτοιμος να ξεκολλήσει. Από εδώ το χιόνι φαίνεται λιγότερο, παρ όλο που είμαστε πιο κοντά. Αυτά είναι πράγματα που έτσι κι αλλιώς πρέπει να τα προσέχεις.

Το να ζεις μονάχα για κάποιον μελλοντικό στόχο, είναι πολύ ρηχό. Οι πλαγιές του βουνού είναι που συντηρούν την ζωή, όχι η κορυφή. Στις πλαγιές υπάρχει η βλάστηση."

Ρόμπερτ Πίρσιγκ,  Το ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσικλέτας

Kalliopi