Ας έλθουμε τώρα
στον κόσμο μας. Τον κόσμο των “ξυπνητών” υπάρξεων. Όταν δηλαδή αρχίζουμε να νιώθουμε σταδιακά την πίεση που μας ασκείται μέσα από την “πραγματικότητα” μας. Γύρω μας πρόσφυγες
που αναγκάζονται να ζουν κάτω από τραγικές συνθήκες μακριά από την εστία
τους, αρρώστιες που μαστίζουν τις
αναπτυσσόμενες χώρες, πανάκριβα και δυσεύρετα
φάρμακα, πόλεμοι και τρομοκρατία, θυμός και αποξένωση, θλίψη, μοναξιά... Και
από την άλλη εναλλακτικές θεραπείες για το στρες αυτού του “εφιάλτη”. Σπορ και
αποδράσεις απ΄αυτόν. Τέχνες για να εκλεπτύνουν το βλέμμα μας, διασκέδαση για να
αποχαυνωθούμε και να μην ακούμε το τρίξιμο ενός κόσμου που γκρεμίζεται. Και με
αυτόν τον τρόπο παρατείνουμε την ανοχή μας μέσα σ΄αυτόν τον παράδοξο ύπνο.
Μέσα από όλα αυτά διαπιστώνουμε καθημερινά την ύπαρξή μας. Μια ύπαρξη με τα χαρακτηριστικά όπου όλοι μας έχουμε αποδεχθεί ως αποτρόπαια αλλά αληθινά. Και που ακόμα κι αν είναι δύσκολα και δυσοίωνα τουλάχιστον εξακολουθούν να υφίστανται. Το ερώτημα του τι ακριβώς είναι αυτό που ζούμε ελάχιστα μας έχει απασχολήσει. Αρκετοί το συμπεριέλαβαν στην λογοτεχνία τους αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια έχει τεθεί σαν ερώτημα που περιμένει μια άμεση απάντηση.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου