Είμαστε πολλοί (Μέρος 3ο)

Πως μπορούμε να είμαστε ένα ισορροπημένο σύνολο όταν μέσα μας λειτουργούν διαφορετικές γνώμες και τάσεις;  Όσο κι αν προσπαθούμε δεν θα καταφέρουμε ποτέ να τις φέρουμε σε επαφή και να τις κάνουμε να συμφωνήσουν μεταξύ τους ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς συγκρούσεις. Γιατί δεν είναι καν άνθρωποι. Είναι μνήμες. Είναι θραύσματα γνώσεων και συναισθημάτων που πλέουν σκόρπια μέσα στην θάλασσα του νου μας και καθώς κινούνται ανάλογα με το ρεύμα την μια μπορεί να βρεθούν μαζί αντίθετα ενώ την άλλη φορά που θα τα πλησιάσουμε μπορεί να είναι πλάι πλάι ήσυχα χωρίς να παίρνει είδηση το ένα την ύπαρξη του άλλου. Έτσι το να τα ψαρέψουμε, είναι σχεδόν αδύνατο. Υπάρχει όμως και μια άλλη δυσκολία. Όταν κατευθυνθούμε κατά μέτωπο προς μια σκέψη, αυτή γλιστρά και χάνεται. Έτσι δεν καταφέρνουμε ποτέ να την τσακώσουμε. Πόσο μάλλον να ψαρέψουμε πολλές και να τις κατανοήσουμε. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι ν΄ αλλάξουμε κατεύθυνση στην έρευνά μας.

Εκεί που ψάχνουμε είναι μια θάλασσα που δεν είναι καν πραγματική! Γιατί άραγε έχουμε στρέψει όλες μας τις ενέργειες προς αυτήν την θάλασσα; Πρώτα απ΄όλα γιατί πιστεύουμε πως μόνο αυτή υπάρχει. Ούτε που φανταζόμαστε μιαν άλλη διάσταση πραγμάτων. Αν όμως αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε το  βλέμμα μας, το δικό μας άκουσμα, την κάθε αίσθηση μας η οποία έρχεται κατ΄ευθείαν από την πηγή των γεγονότων, αυτό θα αλλάξει τα πράγματα. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι μόνον το παρελθόν ένός ξενόφερτου επισκέπτη τον οποίο υπακούμε. 

Οι αισθήσεις μας και η παρατήρηση αντίθετα είναι φρέσκιες εμπειρίες που καταναλώνονται στιγμιαία και δεν αφήνουν συναισθηματικά και νοητικά κατάλοιπα. 

Για να ελαττώσουμε την αίσθηση της πολυγλωσίας και της συναισθηματικής αστάθειας χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας προς αυτό που συμβαίνει κατάματα και για όσο αυτό διαρκεί. 

Kalliopi