Το σκοτάδι έχει
πολλές όψεις και τις φέρουμε όλες μέσα μας. Οι επιστήμονες λένε πως είναι
συνυφασμένο με το παρελθόν μας από τότε που ζούσαμε σαν άνθρωποι των σπηλαίων.
Είναι συνδεδεμένο με τους αταβιστικούς μας φόβους και με την μηδαμινότητά μας
μέσα στον τεράστιο και απειλητικό κόσμο της φύσης. Με την ανημπόρια μας και με
τον συνεχή φόβο του αφανισμού. Μάθαμε νωρίς πως όταν είμαστε σε ομάδες η απειλή
είναι μικρότερη. Κουρνιασμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, το σκοτάδι δείχνει λιγότερο
απειλητικό. Έτσι οι πόλεις σήμερα, μέσα
απ΄τον συνοστισμό τους, ίσως μας προσφέρουν αυτήν την αίσθηση της
θαλπωρής. Την αίσθηση μέσα στην οποία συνχωνεύονται η αγωνία της μοναξιάς και βοή
της πολυρυθμίας παράγοντας την ψευδαίσθηση της συντροφιάς.
Όσο απομονώμαστε
ψυχικά από τους γύρω μας, τόσο αναζητάμε να βρισκόμαστε μέσα στον πυρήνα της
πολυκοσμίας. Το σκοτάδι της προϊστορίας
αντηχεί μέσα βαθιά απ τα σωθικά
μας και από κει καθοδηγεί την μοίρα μας. Αν προσέξουμε καλύτερα θα δούμε τον
κόσμο να συνωστίζεται όλο και περισσότερο σε μέρη που νιώθει πως μπορεί να μην
έρχεται σε επαφή με το κομμάτι του σκοταδιού του. Πολλή φασαρία, πολύς κόσμος,
χωρίς ουσιαστική επαφή. Απλώς για να βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλο. Να
αγγίζονται ίσως και να λαμβάνουν το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι τους.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου