Η γνώση και η δύναμη (Μέρος 2ο)

Η γνώση για να μετασχηματιστεί σε σοφία χρειάζεται αυτήν την παραχώρηση της δύναμης της. Όχι απαραίτητα της αξίας του περιεχομένου της αλλά την αποδοχή της ρευστότητάς της. Δεν είμαστε κάτοχοι της γνώσεως. Κοινωνοί της είμαστε. 

Όταν θα κατανοήσουμε την συμμετοχή μας σ αυτήν ίσως συνειδητοποιήσουμε και την ευθύνη μας. Δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα. Η θέση όπου έχουμε ανεβάσει τον εαυτό μας είναι δυσανάλογη σε σχέση με το ποσοστό της γνώσης που κατέχουμε. Η γνώση και η δύναμη είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και η αλαζονεία ο κοινός παρανομαστής τους. Είναι ειρωνεία, αλλά θα φθάσουμε σαν ανθρωπότητα μετά από έναν πολύ μακρύ δρόμο στο σημείο να ανακαλύψουμε εκείνο που πάντοτε μας ακολουθούσε όπου κι αν πηγαίναμε, όπως και αν κινούμαστε. Αφού ταλαιπωρίσουμε το σώμα μας αλλά και το σώμα της Γης με απίστευτα πειράματα, ρακένδυτοι και μην έχοντας πλέον καμμιά σιγουριά για τίποτε, θα σκύψουμε το κεφάλι. Ίσως τότε, αφού εγκαταλείψουμε την προσωπική αλλά και την επιστημονική μας Ιστορία, να αντικρύσουμε το αντιφέγγισμα του μεγαλείου. Ως τότε θα κοιτούμε με προσοχή την άκρη του ορίζοντα σαν άλλοι Κολόμβοι, πιστεύοντας πως θα ανακαλύψουμε κάποιαν ακόμη άγνωστη γη. Αλλά το μόνο που μας έχει μένει να ανακαλύψουμε κατοικεί μέσα μας. Εκεί όπου ποτέ δεν κοιτάμε. 

Kalliopi