Η σημασία της αποθήκευσης (Μέρος 3ο)

  Η χρήση της μνήμης είναι μια εκπαιδευτική διαδικασία που κανονικά θα έπρεπε να διδάσκεται στους νεαρούς ανθρώπους. Γιατί χρειάζεται να γίνει σαφής η διαφορά μεταξύ της πρακτικής και της συναισθηματικής μνήμης. Όσο αυτές παραμένουν στον ίδιο χώρο, η μία λειτουργεί εις βάρος της άλλης και δεν γίνεται κατανοητή η διαφορετική ποιότητα τους. 

Η διαδικασία που ακολουθεί, βοηθά τον νου να διαχωρίσει αυτές τις ποιότητες. 

Μπαίνουμε στο βασίλειο της μνήμης. Παντού αραδιασμένες εικόνες, πληροφορίες, συναισθήματα. Αυτό το αποκαλούμε “Εγώ”. Μην μπορώντας να φανταστούμε κάτι άλλο, “Εγώ” είμαστε κάθε φορά που ανακαλούμε στην μνήμη μας ένα στοιχείο απ΄αυτήν την αποθήκη.

 Καθώς ξυπνάμε το πρωί, όλες οι διαδικασίες που ακολουθούμε τις ανακαλούμε από την μνήμη μας. Φοράμε τις παντόφλες μας που είναι στα πόδια του κρεβατιού και βαδίζουμε προς το μπάνιο για την πρωινή μας τουαλέτα.  Καθώς ακόμη μισοκοιμόμαστε, θεωρούμε απολύτως φυσικό να λειτουργούμε “μηχανικά”. Αυτή όμως η μηχανική στάση μας συνοδεύει όλη την υπόλοιπη ημέρα, απλώς σε μικρότερο ίσως βαθμό.  Πολλά γεγονότα κατά την διάρκεια της  περνάνε μέσα από έναν συνειδησιακό ύπνο. Είμαστε στον “αυτόματο” και προχωράμε.  Οδηγούμε, δουλεύουμε, συνομιλούμε στον αυτόματο. Έλάχιστες στιγμές, ξυπνάμε για μερικά δευτερόλεπτα, “τσεκάρουμε” ότι όλα είναι όπως “θα έπρεπε να είναι” και συνεχίζουμε.

Έχουμε με αυτόν τον τρόπο παραχωρήσει σ΄αυτό το λεγόμενο Εγώ την εξουσία να οδηγεί την ζωή μας ενώ εμείς κοιμόμαστε.  Το αποτέλεσμα; Ο καθένας μας ζει στο “βασίλειό του”, δεν ζει το τώρα που περνά και δεν επικοινωνεί ούτε με τους υπόλοιπους ανθρώπους ούτε με τον περιβάλλοντα, κάθε στιγμή, χώρο. Εκείνο που μας καίει τόσο πολύ  είναι η διαφορετικότητά μας.

Είμαστε φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο σαν ξεχωριστά υπέροχα όντα, έτοιμα να απορροφήσουν και να αναπαράγουν όλη την ομορφιά που υπάρχει γύρω τους. Κανένας δεν μπορεί να συνδέεται με τα γεγονότα με τον τρόπο που το κάνει κάποιος άλλος. Αυτό μας κάνει ξεχωριστούς και απόλυτα σημαντικούς.
Kalliopi