Τι σημαίνει γνωρίζω; (Μέρος 2ο)

Αυτό που εμείς ονομάζουμε γνώση, είναι η διαδικασία καταχώρησης ενός γεγονότος ή ενός αντικειμένου ή ενός ζώου ή φυτού σε κατηγορίες. Το μυαλό μας, στην καλύτερη περίπτωση, λειτουργεί σαν μια βιβλιοθήκη, που τοποθετεί τα "στοιχεία" του κόσμου, έτσι ώστε, όταν έρχεται σε επαφή με αυτά, ξανά και ξανά, να ξέρει περί τίνος πρόκειται.  Είναι αυτό όμως γνώση; Είναι σίγουρα κάτι που μας κάνει να νιώθουμε αρκετά σπουδαίοι. Όσο πιο πολλές καταχωρίσεις έχουμε και όσο καλύτερα μπορούμε να εκφραζόμαστε σχετικά με αυτές όταν χρειαστεί, τόσο πιο σπουδαίοι φαινόμαστε (το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων δεν κάνουν ούτε αυτό!). Παίρνουμε πτυχία (αποδείξεις) της κατοχής αυτών των καταχωρίσεων. Βρίσκουμε δουλειές, και αποκτάμε μία κοινωνική θέση. Γνωρίζουμε όμως κάτι πραγματικά;

Τι θα μπορούσε να είναι η γνώση; Πρόκειται μήπως για την ικανότητά μας να διακρίνουμε; Έχει να κάνει με την οξύτητα της αντίληψής μας; Γνωρίζω σημαίνει μαζεύω στοιχεία τα οποία καταχωρώ κάπου ή μήπως το ότι ανοίγω διάπλατη την προσοχή μου έτσι ώστε αυτό που παρατηρώ να εκδηλώσει όλη την γκάμα της δραστηριότητάς του; Στη μία περίπτωση, λειτουργώ σαν συλλέκτης στοιχείων. Σαν κάποιος που έχει βρει έναν καλό τρόπο να συσσωρεύει. Στην άλλη περίπτωση, εγώ και το “αντικείμενο” της έρευνάς μου, αποκτάμε μία σχέση συνέχειας. Η γνώση που προέρχεται από αυτήν την σχέση δεν είναι στατική και δεν μπορεί να καταχωρηθεί σε βιβλία. Είναι ρευστή και συνεχής. Δεν έχει διακριτά όρια και δεν μπορούμε να πούμε που αρχίζει και που τελειώνει. Έχει να κάνει με κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά και δεν μπορεί να γενικευθεί. Είναι τόσο λεπτή και διεισδυτική όσο και η δυνατότητά μας να εισχωρήσουμε μέσα της. 
Kalliopi