Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Σχετικά με κάποια συναισθήματα (Μέρος 1ο)

“Νιώθω πληγωμένος, απογοητευμένος. Με αδίκησαν. Ο κόσμος είναι τόσο σκληρός!” .“Θα τους πολεμήσω. Μου έκαναν τόσο κακό. Είμαι έξαλλος.” “Είμαι ενθουσιασμένος. Κατάφερα να κερδίσω. Τι ωραία που είναι η ζωή!” .“Φοβάμαι. Όλα γύρω μου είναι ξένα. Δεν έχω τίποτα γνώριμο για να κρατηθώ”.
      
Ζούμε σε μιαν εποχή που δίνει σημασία στα ατομικά συναισθήματα. Αποδίδουμε σημασία όχι μόνο στο αν αισθανόμαστε αλλά και στο πως αισθανόμαστε. Ο άνθρωπος ο οποίος εκδηλώνει και κατανοεί τα συναισθήματά του είναι σε πιο ισσοροπιμένη κατάσταση από εκείνον ο οποίος έχει μεν συναισθήματα αλλά ή δεν τα κατανοεί ή δεν τα εκφράζει οπότε ο ψυχοθεραπευτής μεριμνεί για την απεγκλώβηση τους.
Μέσω των συναισθημάτων μας εκδηλώνουμε τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τον κόσμο. Διδασκόμαστε από νήπια ένα σωρό αντιδράσεις που ταιριάζουν με τις πεποιθήσεις του οικογενειακού και κατόπιν του φυλετικού μας μικρόκοσμου. Αυτές οι αντιδράσεις γίνονται σταδιακά και οι προσωπικοί μας τρόποι συμπεριφοράς. Αποκτώντας έναν προσωπικό κόσμο διαχωριζόμαστε από τους γονείς μας, από τους γείτονες, από τους συμπολίτες μας, από τους αλλόθρησκους, από τους αλλόφυλους όπως επίσης και από τον υπόλοιπο οργανικό και ανόργανο κόσμο που μας περιβάλλει. Τα συναισθήματά μας μάς δίνουν την αίσθηση του ότι είμαστε διαφορετικοί και οριοθετούν τον εαυτό μας. Ακόμα και η έκφραση μιας επιθυμίας είναι προσωπική. Τα συναισθήματά μας δημιουργούν μέσα μας έναν  προσωπικό χάρτη. Βλέποντας τον χάρτη μας μπορεί κάποιος παρατηρητικός να αναγνωρίσει τα σημεία του χαρακτήρα μας όπως και τα όριά μας. Γιατί ταυτιζόμαστε με τα συναισθήματά μας.
Τι προηγείται ενός συναισθήματος;  Προηγήται μια ακατέργαστη συνήθως εγγραφή από την παιδική μας ηλικία ή μία πεποίθησή που μας υπέβαλλαν για το πως είναι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε.  Υπάρχει μια προκατασκευασμένη εικόνα. Μπορεί να είναι θολή αλλά είναι ακίνητη και ως εκ τούτου κατεψυγμένη. Προκατασκευασμένη και έτοιμη για χρήση.  Μια Fast Food εικόνα που βάζει σε κίνηση μια σειρά συναισθηματικών αντιδράσεων. 

Έρχομαι κοντά σου γιατί πάλλομαι από μίσος για μια άλλη κοινωνική ομάδα και συ με υποδέχεσαι στην δική σου που γίνεται και δική μου.
Έρχομαι κοντά σου γιατί φοβάμαι μόνος και εσύ μου ανοίγεις μια πόρτα ένταξης μου σε μία συντεχνία, μια ιδέα, έναν στόχο.
Προσχωρώ στην ομάδα σου γιατί ταιριάζει με τις συμπεριφορές που διδάχτηκα από μικρός στο σπίτι και πολλές απ αυτές με γεμίζουν ντροπή. Σιγά σιγά απαλύνεται το συναίσθημα και ανακουφίζομαι βλέποντας κι άλλους να είναι σαν εμένα.
Σε παντρεύομαι γιατί εκπληρώνεις κάποιες επιθυμίες μου για προστασία, για κοινωνική άμυνα και γιατί γνωρίζω πως δεν θα μπορούσα να ενεργώ μόνη μου.

Επιδιώκω να γίνω κάποιος γιατί θέλω να με σέβονται καθώς νιώθω λίγος μέσα σε αυτό που είμαι.
Kalliope

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου