Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Η παραχώρηση της δύναμής μας (Μέρος 1ο)

Ίσως να μιλά με το θρόισμα του ανέμου που έρχεται από τα βάθη του σύμπαντος ή με την σιωπή που χωρίζει δύο ριπές του ανέμου. Ίσως να μιλά με τις λέξεις του φωτός, τις λέξεις που πάνω στις κοφτερές πέτρες διασπώνται σε δέσμες λάμψεων, στις λέξεις της άμμου, τις λέξεις των χαλικιών που διαλύονται και γίνονται ψιλή σκόνη, τις λέξεις των σκορπιών και των φιδιών που αφήνουν πάνω στην σκόνη τα ανεπαίσθητα  ίχνη τους.          J.M.G.Le ClezioDesert 
 

H συνεχής σκέψη μας αποσυνδέει από την Συμπαντική δεξαμενή των γεγονότων. Αυτό όμως που κυρίως μας δημιουργεί είναι που μας αποδυναμώνει. Έχουμε μάθει να θεωρούμε φυσικό να έχουμε επιθυμίες και να προσπαθούμε να βρίσκουμε τρόπους να τις ικανοποιήσουμε. Όλον αυτόν τον αγώνα προς την εκπλήρωση των επιθυμιών μας τον θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Κάθε φορά όμως που σχηματίζεται μέσα μας μια επιθυμία και μπαίνουμε στην διαδικασία της εκπλήρωσης της  παραχωρούμε την δύναμή μας σ΄αυτήν μας την προσπάθεια. Είναι σαν να τραβάμε την πρίζα μας από τον μεγάλο μετασχηματιστή ενέργειας και να την τοποθετούμε σε φανταστικές υποδοχές. Την επιθυμία μας να καταφέρουμε τον στόχο μας την ονομάζουμε δύναμη της θέλησης. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Ούτε δύναμη υπάρχει ούτε θέληση σ΄αυτήν μας την πράξη.
Μπερδεύουμε τις ποιότητες της ενέργειας γιατί δεν γνωρίζουμε την αληθινή ποιότητα της θέλησης. Αυτή η ποιότητα δεν έχει να κάνει με κανενός είδους επιθυμία όσο δύσκολη ή ιερή κι αν είναι αυτή. Αρχίζει να παράγεται μέσα μας μόνον όταν ο χώρος που σχηματίζουμε ανάμεσα στις επιθυμίες μας αρχίζει και διευρύνεται. Από εκεί αναβλύζει ένα μέγεθος το οποίο αναδύεται από τα απώτατα βάθη και μας φέρνει πληρότητα. 
Όσο βουίζουν τ αφτιά μας από τον θόρυβο των επιθυμιών μας αυτό το τεράστιο ποτάμι ποτέ δεν θα καταφέρει να έλθει στην επιφάνειά μας. Όταν το ποτάμι αυτό θ αρχίσει να αναδύεται θα γίνει η δύναμή μας.
Kalliopi 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου