Με αυτόν μόνο τον τρόπο θα εισχωρίσουμε στην κατάσταση της ισορροπίας και
θα αντιληφθούμε την ευτυχία. Ευτυχία όμως δεν νοείται χωρίς την αίσθηση της
ενότητας. Όσο και αν πασχίζουμε να ευτυχίσουμε εμείς και η οικογένειά μας, δεν
πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα. Θα ικανοποιούμε μόνον ανάγκες μας οι οποίες θα
κάνουν τον κύκλο τους και μετά δεν θα μας δίνουν πλέον χαρά. Γιατί βαθιά
αρμονία και ησυχία μπορούμε να έχουμε μόνον όταν την μοιραζόμαστε με τον Κόσμο
που μας περιβάλλει. Όσο είμαστε αποξενωμένοι από το σώμα μας και από το
ευρύτερο σώμα του Κόσμου, τόσο το καλάθι της ευτυχίας μας δεν θα γεμίζει με
τίποτε. Αντίθετα θα μας απομακρύνει όλο και περισσότερο απ΄την πηγή της. Ο
προηγούμενος αιώνας μας, χαρακτηρίστηκε από το άγχος, την ασθένεια εκείνων που
κοιτούν προς το μέλλον και βρίσκουν πάντοτε τον εαυτό τους ανεπαρκή. Η
τεχνολογία κάλπαζε και 'μεις πίσω της την καταναλώναμε
καθώς οι πλαστές μας ανάγκες συνεχώς μεγάλωναν και μας έπνιγαν.
Ο 21ος αιώνας, λένε πως θα χαρακτηρίζεται από κατάθλιψη. Θα επικρατήσει συσσωρευμένη
θλίψη που φέρνει η απογοήτευση για τις χαμένες προσδοκίες που δεν υλοποιήθηκαν
ποτέ. Γίναμε μια ανθρωπότητα που πίστεψε πως μπορεί να γευτεί την ευτυχία μέσω
των αποκτημάτων της. Χωρίς να κάνει κανέναν κόπο να κοιτάξει λίγο καλύτερα ή ειλικρινέστερα σε αυτό που συμβαίνει γύρω της. Την αποσύνθεση των ηθικών μας
αξιών, τον πόνο, την σκληρότητα μας, την συνεχή εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και των ανηλίκων παιδιών, τους συνεχείς πολέμους και τους πρόσφυγες που περιφέρονται
αναζητώντας μια καινούργια στέγη! Είναι τελείωτος ο κατάλογος!
Πως μπορώ να νιώθω πληρότητα όταν γύρω μου ο κόσμος ψυχορραγεί; Μπορώ μόνο
να υποκριθώ πως δεν βλέπω. Και να μην
σταματήσω να λέω στον εαυτό μου, κάθε φορά που διαμαρτύρεται, πως δεν μπορώ να
κάνω απολύτως τίποτε για ν΄αλλάξω την κατάσταση. Έτσι συνεχίζουμε όλοι μας,
καθημερινά. Κλείνοντας τ΄αυτιά μας. Προχωρούμε όπως μπορούμε. Μηχανικά. Την ήδη
κοιμισμένη μας συνείδηση την γεμίζουμε με τον συνεχή θόρυβο που προκαλούν οι
διάφορες επενδυμένες σ΄αυτόν, δραστηριότητες. Ψωνίζουμε με μουσική υπόκρουση,
ταξιδεύουμε με μουσική και έχουμε φροντίσει να μην μένει καθόλου άδειος χώρος
στον ήδη απασχολημένο νου μας.
Η ευτυχία δεν είναι Ιδέα. Είναι η
φυσική μας κατάσταση. Και όσο δεν την βιώνουμε θα συνεχίσουμε στον σκοτεινό
δρόμο της συνεχούς ικανοποίησης των “αναγκών” μας. Η κόλαση δεν μπορεί να
περιέχει μεγαλύτερο σκοτάδι απ΄αυτό που ζούμε και ονομάζουμε καθημερινότητα!
Απλώς αυτήν την κόλαση, την αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου