Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Το μακρινό βασίλειο της Αρετής

Oι ήχοι κυματίζουν απαλά στον χώρο. Ο χώρος όμως διατηρεί την σιωπή του. Το δωμάτιο, λειτουργεί σαν μαγικός καμβάς που περνούν από πάνω του ηχοχρώματα και σβήνουν συνεχώς για να δώσουν την θέση τους στα επόμενα.

Ένα βαρύ πέπλο εισχωρεί στις απολήξεις των αισθήσεων και το γεγονός  που μεσολαβεί είναι πάντοτε μια σκέψη. Αν μείνουμε ξύπνιοι για λίγα δευτερόλεπτα και παρατηρήσουμε εκείνο που συμβαίνει θα διαπιστώσουμε πως εισχωρούμε σε ένα άλλο βασίλειο. Εκείνο που συμβαίνει είναι το Τώρα. Τίποτε άλλο. Όσο διαρκεί το μικρό μας ταξίδι, η σκέψη απουσιάζει, μερικές φορές ακόμη και ολοκληρωτικά.
Αυτό το βασίλειο δεν είναι κάπου στην άκρη του υπαρκτού κόσμου, όπως περιγράφουν τα παραμύθια. Για να το διασχίσουμε όμως χρειαζόμαστε κάποιες ποιότητες που γι αυτές μιλούσαν οι άνθρωποι πιο πολύ στο παρελθόν. Η Αριάδνη που στα Μινωικά Ανάκτορα, έδωσε στο Θησέα τον Μίτο, ήταν η κόρη η πολύ αγνή, η σταθερά προσανατολισμένη προς το Αγαθό. Ο Περσέας, ο Θησέας, ο Ηρακλής για να κατ-ορθώσουν τους άθλους τους, χρειαζόταν χρηστότητα και καθαρότητα ψυχής. Τι σημαίνει αυτό; Και οι τέσσερις παραπάνω, έδρασαν. Η δράση τους αυτή δεν καθοδηγείται από ατομικά συμφέροντα. Δεν σκέφτονται ιδιοτελώς αλλά άφησαν να οδηγηθούν από  την ίδια την ροή της ζωής. Ο φόβος που απολιθώνει τις ψυχές, δεν κατοικούσε μέσα τους.

Το βασίλειο για το οποίο μιλάμε, μας διαρρέει κάθε στιγμή. Στην ουσία ζούμε και υπάρχουμε μέσα του. Όπως τα έμβρυα μέσα στον αμνιακό υγρό της μήτρας της μητέρας τους. Η μετάβασή μας σε αυτό γίνεται δια μέσου της συνειδητότητας. Δεν υπάρχει απόσταση να διατρέξουμε. Δεν υπάρχει τόπος για να πάμε. Είμαστε μέρος του τόπου αυτού. Ο προορισμός μας, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λέξη που να περιέχει διαδρομή, είναι η συνειδητότητα της αιώνιας ροής των πάντων. 
Όπου κι αν συγκεντρώσουμε την προσοχή μας, σε όποιο μήκος και πλάτος κι αν την στρέψουμε, μετέχουμε σ΄αυτήν την αιώνια ροή. Αρκεί να αποταυτηστούμε από το κλειστό δοχείο του νου μας. Ότι υπάρχει «εκεί έξω», είναι το απέραντο βασίλειο το οποίο όλοι οι πολιτισμοί ανέφεραν στο παρελθόν και όμως πολλοί λίγοι άνθρωποι γνώριζαν πραγματικά γι αυτό. Σπέρματα από τα λόγια αυτών των ανθρώπων υπάρχουν παντού σκορπισμένα στην γη, έτοιμα να αφυπνίσουν κάποιον ο οποίος θέλει να βρεθεί σ΄αυτό. Το βασίλειο αυτό, καθώς περιέχει τα πάντα εντός του, δεν αποτελείται από συναισθήματα και σκέψεις του παρελθόντος. Έτσι είναι απαλλαγμένο από την μοναξιά της απομόνωσης.  Στο σημείο του Σύμπαντος κόσμου που κατοικεί η μοναξιά είναι στη σκέψη. Πουθενά αλλού.
Kalliope
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου