Σχετικά με τον ψυχικό μας χώρο. Γιατί δεν κατανοούμε τους άλλους;

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί παρ΄όλες τις καλές μας προθέσεις και το ανοιχτό μας μυαλό, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους άλλους γύρω μας; Γιατί φτάνει πάντοτε η στιγμή που δεν μπορούμε να βρούμε ένα σημείο σύνδεσης μαζί τους; Γιατί ακόμα και οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι έχουν περιοχές που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και ως εκ τούτου να  τους συναιστανθούμε;

 Όλοι μας, έχουμε έναν χώρο αντίληψης, κατανόησης και δράσης αρκετά συγκεκριμένο. Αυτός ο χώρος αντίληψης λειτουργεί ανάλογα με τις κοινωνικές και προσωπικές μας πεποιθήσεις. Ας φανταστούμε τον χώρο αυτόν σαν ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο αυτό περιέχει ένα ανώτατο και ένα κατώτατο νοητικό και συνειδησιακό σημείο. Ένα ταβάνι και ένα πάτωμα. Στο υψηλότερο σημείο μας, στο ταβάνι μας, μπορούμε να αισθανθούμε και να κατανοήσουμε γεγονότα και συμπεριφορές ανθρώπων που έχουμε ως πρότυπα και τους οποίους θαυμάζουμε. Στο κατώτατο σημείο μας, στο πάτωμά μας, περιλαμβάνονται συναισθήματα που μας κάνουν να ντρεπόμαστε και που σπάνια φέρνουμε στο φως. Έχουμε λοιπόν ένα νοητικό και συναισθηματικό πάτωμα όπως και ένα ταβάνι.

                         

Μέσα απ αυτήν την περιοχή, ερμηνεύουμε τα πάντα. Το πως είναι και πως λειτουργεί ο κόσμος. Τις συμπεριφορές των συνανθρώπων μας. Από τον χώρο αυτό φιλτράρουμε τα διάφορα γεγονότα της ζωής μας. Ακριβώς γι αυτό είναι πολύ δύσκολο να συνεννοηθούμε και να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο.

Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό ταβάνι και διαφορετικό πάτωμα από κάποιον άλλο. Έτσι, ένα γεγονός που αγγίζει το νοητικό μας ταβάνι και δεν πάει παραπάνω, για κάποιον άλλο να είναι πιθανώς η μέση, ας πούμε, του ψυχικού χώρου μέσα στον οποίο κινείται. Αντιλαμβανόμαστε π.χ. κάτι από τον βίο ενός Αγίου μέσω του υψηλότερου σημείου του ταβανιού μας. Ο Άγιος όμως κινείται σε τελείως διαφορετικό πνευματικό χώρο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί δεν περιέχεται στον δικό μας νοητικό δωμάτιο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις πράξεις ενός κακοποιού. Μόλις που αντιλαμβανόμαστε την πράξη του χωρίς φυσικά να την κατανοούμε βαθειά καθώς είναι έξω από τον ψυχικό χώρο μέσα στον οποίο κινούμαστε. Τα παραδείγματα είναι πολύ γενικά αλλά στην καθημερινότητα  μας συμβαίνει το ίδιο. Κάτι που για μας είναι αυτονόητο και κυμαίνεται στον μεσαίο αντιληπτικό μας χώρο, για εσάς μπορεί να είναι ακραίο, υπερφίαλο, ριζοσπαστικό, παράνομο, ηλίθιο, και ούτω καθ΄εξείς. Καταλαβαίνουμε λοιπόν το πόσο δύσκολο είναι, από την θέση που είμαστε, όποια κι αν είναι αυτή, καλή ή κακή, σωστή ή λάθος, να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με τον κόσμο γύρω μας.

 Χρειάζεται να κατανοήσουμε την ανάγκη να αποσπασθούμε από τον χώρο αυτό που αισθανόμαστε σαν δωμάτιο μας. Μόνον τότε θα αρχίσουμε να κινούμαστε πιο ελεύθερα. Όχι για να δρούμε σαν Άγιοι ή σαν δολοφόνοι αλλά για να μπορούμε να κατανοούμε βαθύτερα την φύση των γεγονότων. Να ρέουμε μέσα τους και όχι να σκαλώνουμε σε νοητικά αδιέξοδα.

Kalliopi