Όσο είμαστε κλεισμένοι μέσα στα τείχη, η
αναζήτηση της χαράς είναι περιορισμένη. Θυμίζει το παιδάκι που περιορίζεται
σε ένα δωμάτιο ενώ έξω υπάρχει μία τεράστια παιδική χαρά όπου θα μπορούσε να
παίξει. Γινόμαστε στριφνοί, κακοί, μικροπρεπείς, άδικοι αλλά προπαντός άπληστοι,
κι όλα αυτά γιατί πιστεύουμε πως δεν επαρκούν για όλους οι χαρές. Νομίζουμε πως
αυτές βρίσκονται μέσα σ΄έναν χώρο και πως όποιος πρόλαβε να τις αρπάξει εκείνος
θα είναι και ο κάτοχός τους. Η αίσθηση αυτού του
περιορισμού μας αποκαλύπτει τα χειρότερα στοιχεία του χαρακτήρα μας.
Συνεχίζοντας να πιστεύουμε πως εκείνο που είναι διαθέσιμο, είναι περιορισμένο,
η ζωή μας θα μοιάζει με έναν θλιβερό αγώνα δρόμου χωρίς νικητή. Η εγκατάλειψη αυτής της αίσθησης θα μας
ανοίξει τον χώρο που υφαίνεται το πραγματικό κάθε στιγμή. Αυτό το τεράστιο,
αχανές εργαστήριο δημιουργίας, μας υποδέχεται για να μας ξεναγήσει στην
πολυεπίπεδη επιφάνειά του. Εκεί, κάθε τι που αντικρίζουμε παράγει χαρά. Το πόση
χαρά θα απολαύσουμε εξαρτάται από το πόσο ανοιχτοί είμαστε ώστε να της
επιτρέψουμε να μας αγγίξει από διαφορετικές πλευρές. Όσο το αντιλαμβανόμαστε
αυτό τόσο λεπταίνουν και οι αισθήσεις μας οι οποίες τροποποιούνται
σταδιακά.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου