Το Τέρας (Μέρος 1ο)

Έχουμε χίλιους εχθρούς. ΄Η μήπως έναν; Όταν επικεντρώνουμε το βλέμμα μας στους φόβους μας, εκείνοι ξεπηδούν δυνατότεροι από πριν. Αν μας έλεγε κάποιος να κοιτάξουμε προς την κατεύθυνση των φόβων μας, που θα ήταν αυτή η κατεύθυνση; Θα μου πείτε πως οι απειλές είναι συνήθως εξωτερικές αλλά ο αντίκτυπός τους μέσα μας μπορεί να είναι στο στήθος μας ή στο στομάχι μας. Είμαστε όμως απολύτως σίγουροι πως εκείνο το εξωτερικό γεγονός που μας απειλεί είναι στ΄αλήθεια πάντοτε εκεί έξω; Που έχουμε στραμμένο το ενδιαφέρον μας;  Ποιές είναι πραγματικά αυτές οι απειλές που συνεχώς μας κυνηγούν; Γιατί στον ίδιο τόπο με παρόμοιες συνθήκες ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά τις προκλήσεις της ζωής του; Γιατί ο ίδιος άνθρωπος μια διαφορετική χρονική στιγμή διαλέγει να δει τους φόβους του διαφορετικά; Έχουμε κοιτάξει ποτέ κατάματα το μέρος που εδρεύει ο φόβος; Τι βλέπουμε τότε;

Μέσα στο σώμα μας κατοικεί κάτι που πονά, κάτι που σφίγγεται, κάτι που τρέμει και που αγωνιά. Αυτό όμως είναι το επιφανειακό μέρος της αίσθησης. Από κάτω εδρεύει κάτι άλλο. Κάτι μεγαλύτερο, κάτι πλατύτερο. Κάτι άγνωστο. Σκοτεινό, σιωπηλό και ακατάληπτο. Οι απολήξεις του είναι οι μορφές της αγωνίας μας. Δεν εμφανίζεται πάντα. Είναι όμως εκεί και κοιμάται. Από που τρέφεται άραγε; Τι το μεγαλώνει και τι το κάνει να ξυπνάει; Δοκιμάστε να σκεφτείτε κάτι που σας φέρνει σε μια δύσκολη κατάσταση. Επικεντρώστε όλη σας την προσοχή επάνω του και αφήστε την σκέψη αυτή να σας οδηγήσει. Προσπαθήστε να παρακολουθήσετε αυτό που συμβαίνει. Κάτι αναδύεται από μέσα σας και μεγαλώνει συνεχώς. Είναι ένα Τέρας που ορθώνει το ανάστημά του και σιγά σιγά σας καταπίνει. Αν συνεχίσετε το ταξίδι σας μαζί του αυτό πια θα πάρει όλη σας την μορφή. Εκείνο και εσείς δεν θα διαφέρετε σε  τίποτε. Θα είσαστε εκείνο.

Kalliope