Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Το μεγαλύτερο μας εμπόδιο (Μέρος 3ο)

Αν δοκιμάσουμε να κοιτάξουμε ένα σύννεφο ή ένα δέντρο ή ένα λουλούδι θα διαπιστώσουμε ότι μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα της παρατήρησης, εγκαταλείπουμε ακούσια. Αυτό συμβαίνει γιατί ξανακατοικούμε τον νου μας και η επαφή μας χάνεται ακαριαία. Διακόπτεται. Ακόμα και αν ξαναδοκιμάσουμε και πάλι θα βρεθούμε για λίγο στο παρόν και μετά θα γλιστρήσουμε στον νου μας. Αυτό το παράδειγμα μας δείχνει το πόσο δύσκολο είναι να κρατήσουμε τον εαυτό μας στο εδώ και το τώρα. Τι καταφέραμε να δούμε μέσα σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που παραμείναμε να κοιτάμε; 
Το χρώμα των αντικειμένων, το γενικό σχήμα τους, την τοποθεσία μέσα στην οποία βρισκόταν και αυτά μας φαντάζουν ήδη πολλά. Τι άλλο θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς;
 Όταν επισκεπτόμαστε ένα καινούργιο μέρος, στην αρχή ανακαλύπτουμε ένα σωρό νέα πράγματα. Αν μας αρέσει και το ξαναεπισκεφθούμε θα παρατηρήσουμε και κάτι ακόμα που δεν το είχαμε προσέξει την πρώτη φορά. Όσες φορές και να επισκεφθούμε  αυτό το μέρος θα ανακαλύπτουμε κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Αυτό συμβαίνει με την παρατήρηση. Στην αρχή, όταν βρεθούμε στην παρούσα στιγμή, βλέπουμε λίγο πολύ τα ίδια ακριβώς πράγματα. Αν όμως συνεχίσουμε να την επισκεπτόμαστε, η όρασή μας αρχίζει και οξύνεται και "εμφανίζονται" εμπρός μας καινούργια πράγματα, τα οποία βρισκόταν πάντοτε εκεί μόνο που δεν καταφέρναμε να τα αντιληφθούμε γιατί δεν τους αφιερώναμε καθόλου προσοχή.  
Kalliopi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου