Η σημασία των λέξεων και των λόγων μας (Μέρος 2ο)

Ακόμα δυσκολότερη είναι η προφορική επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων στην οποία ο καθένας κουβαλά ένα διαφορετικό νοητικό φορτίο μαζί του σε μια συζήτηση. Έτσι από την μία εκλεπτύνουμε την Τέχνη του λόγου και από την άλλη παραμένουμε το ίδιο άγνωστοι μεταξύ μας.  Μήπως θα πρέπει να ξαναμελετήσουμε το ζήτημα των εννοιών και τις γενικεύσεις τους; Πως θα ήταν άραγε ένας κόσμος που θα μιλούσε με αμεσότητα για τα λεγόμενα  πρακτικά ζητήματα  της ζωής και θα απέφευγε τις γενικεύσεις; Πως θα ήταν εάν μιλούσε για πράγματα απτά και όχι αφηρημένα; Πως θα ήταν η επικοινωνία των ανθρώπων όταν θα σταματούσαν να εκφράζουν ο καθένας τους τον "διαφορετικό" του κόσμο; Αν συνειδητοποιούσαν ότι αυτός ο διαφορετικός κόσμος δεν υφίσταται παρά μόνον μέσα στο μυαλό τους;  Αν κάθε φορά που ήθελαν να επικοινωνήσουν, λάμβαναν υπ΄όψιν τους ότι κάθε έννοια σημαίνει και κάτι άλλο για καθέναν από αυτούς; Διαφορετικά αντιλαμβάνεται την ελευθερία ένας Δυτικός από έναν Μουσουλμάνο. Διαφορετικά ένας άντρας από μια γυναίκα. Διαφορετικά ένας παππούς από έναν έφηβο. Διαφορετικά ένας αστυνομικός από έναν πολιτικοποιημένο φοιτητή... Άπειρα τα παραδείγματα. Η ουσία είναι όμως πως έχουμε κοινές λέξεις που εκφράζουν για τον καθένα μας, ανάλογα την θέση που βρίσκεται, διαφορετικά  πράγματα. Αυτό θα βρίσκεται πάντοτε ανάμεσά μας. Εκτός και αν αρχίσουμε να το παρατηρούμε. Ξεκινώντας ίσως από αυτά που εμείς οι ίδιοι λέμε στους άλλους και τι περιμένουμε να καταλάβουν από αυτά που λέμε. Τι προσδοκίες έχουμε λέγοντας κάτι σε κάποιον; Πόσο σαφείς μπορούμε να γίνουμε; Πόσο εκθέτουμε πράγματι τον εαυτό μας; Τι ανταπόκριση έχει αυτό; 

Αν αρχίσουμε να παρατηρούμε θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε σιγά σιγά το πόσο απρόσεκτοι και ασαφείς είμαστε. Ενώ χρειαζόμαστε από κάποιον κάτι, τις περισσότερες φορές δεν του δίνουμε να καταλάβει με σαφή τρόπο αυτό που επιθυμούμε. Από φόβο; Από άγνοια; Από ανικανότητα; Πάντως καταφέρνουμε να δίνουμε λάθος εντυπώσεις.

Kalliopi