Η σημασία των λέξεων και των λόγων μας (Μέρος 4ο)

Ο γύρω χώρος πάντοτε έπαιζε για μας διακοσμητικό ρόλο. Τα δίχτυα αυτής της πεποίθησης είναι τόσο πολύπλοκα που δεν είναι καθόλου εύκολο να τα παρατηρήσει κανείς και να τα κατανοήσει. Όταν είμαστε απασχολημένοι μες τις σκέψεις και στις ιδέες  μας δεν διανοούμαστε πως μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο. Η διαρκής και χωρίς προσοχή χρήση της γλώσσας, μας ενισχύει την σύγχυση. 

Ας παρατηρήσουμε αυτά που λέμε και τον τρόπο που τα εκφράζουμε.

Ο φόβος μας, η ανησυχία μας, η χαρά και ο θυμός μας – είμαστε εμείς. Δεν υπάρχει κάπου ο θυμός και ‘μεις,  που είμαστε κάτι άλλο, πάμε και τον βρίσκουμε. Όταν θυμώνουμε, αυτό που ονομάζουμε θυμό, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Για όσο είμαστε θυμωμένοι, είμαστε ο θυμός μας.

Είμαστε το κάθε τι που εκδηλώνουμε κάθε στιγμή.  Είμαστε φτιαγμένοι σαν καθρέφτες του Κόσμου.  Όλο μας το σύστημα είναι δομημένο έτσι που να αντιδρά στα ερεθίσματα που προέρχονται απ΄έξω. Ο κόσμος μας όμως είναι ο νους μας και η αντανάκλασή μας, προέρχεται από εκεί μέσα. Αναπαράγουμε τον θυμό μας, την χαρά και την λύπη μας και αυτό πολλαπλασιάζεται καθώς γινόμαστε η έκφρασή τους στο περιβάλλον μας. Φανταστείτε να είχαμε έναν ήσυχο νου και να περπατούσαμε σε ένα όμορφο σκιερό μονοπάτι πλάι σ΄ένα ποτάμι. Εκείνο που θα αντανακλούσαμε θα ήταν οι ήχοι του ποταμού, το κελάιδισμα των πουλιών, τον ήχο των βημάτων μας, τη δροσιά από τον όμορφο ίσκιο των γύρω δέντρων. Φανταστείτε τώρα αν περπατούσαμε στον ίδιο χώρο θυμωμένοι. Τι θα αντανακλούσαμε τότε; Φυσικά τον θυμό μας, αναμεμειγμένο που και που με σκόρπιες εικόνες ενός τοπίου. Όλο αυτό μας δείχνει το ότι είμαστε οι σκέψεις μας. Είμαστε παγιδευμένοι στον νου μας και αυτό που εκφράζουμε προς τα έξω είναι  η συνεχής αγωνία των χιλιάδων μπερδεμένων σκέψεων και απόψεων για το τι και το πως θα έπρεπε να είμαστε κάθε στιγμή.
Kalliopi