“Υπάρχει,
λες, ένα μεγάλο δέντρο κι ανησυχείς
γιατί είναι άχρηστο. Γιατί δεν το φυτεύεις στο χωριό Τίποτα- Πουθενά ή στο χωράφι Άπειρο-Αχανές; Εκεί θα μπορείς
άνετα να σουλατσάρεις στην σκιά του ή να ξαπλώνεις από κάτω και να κοιμάσαι. Τα
χτυπήματα του τσεκουριού δεν θα του κόψουν την ζωή και τίποτα δεν μπορεί να του
κάνει κακό. Γιατί άραγε η αχρηστία του να σε σκοτίζει τόσο; ’’ Αυτό είναι ένα απόσπασμα από έναν
διάλογο με τον μεγάλο Ταοϊστή, τον Τσουάνγκ Τσου. Είναι ένα κείμενο Πύλη, που
μας βοηθά να κατανοήσουμε μια άλλη όψη του Κόσμου. Όσο πιο πολύ μαγευόμαστε από
τις γνώσεις μας και τα επιτεύγματά μας, τόσο απομακρυνόμαστε από την κύτη του
τεράστιου ποταμού. Μοιάζουμε σαν κολυμβητές που έχουν φορέσει αδιάβροχες
φόρμες και κάνουν οτιδήποτε για να
ξεφύγουν από την ροή του. Μα ο ποταμός υπάρχει όπου κι αν πάμε, ότι κι αν κάνουμε.
Αυτός συνεχίζει την πορεία του ενώ εμείς προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις
να τον αγνοήσουμε. Ο ποταμός εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο νους μας είναι
η αδιάβροχη κάσκα που μας δίνει την εντύπωση πως είμαστε κυρίαρχοι της
ζωής μας. Κι όταν από κάποιο “ατυχές” γεγονός χάνουμε αυτήν την αίσθηση
της κυριαρχίας, καταποντιζόμαστε συναισθηματικά. Λες και όλο αυτό ήταν
αληθινό! Μηδαμινά ανθρώπινα πλάσματα
γεμάτα μεγάλες προσδοκίες.
“ Όσο βαθιοί
είναι οι πόθοι και τα πάθη ενός ανθρώπου τόσο ρηχές είναι οι ρίζες του στον Ουρανό”.
Τσουάνγκ Τσου.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου