Η βαρύτητα (Μέρος 1ο)

Η βροχή πέφτει λεπτή και σχηματίζει ένα αραχνοΰφαντο σεντόνι γύρω της. Τα περιστέρια μοιάζουν να το διασκεδάζουν καθώς πετούν ανάμεσα στα δέντρα. Τα φύλλα  λαμποκοπούν ελαφρά καθώς τα ακουμπά το πρωινό φως. Η αίσθηση της βαθιάς χαράς αναδύεται από την εικόνα.

Ο κόσμος είναι σιωπηλός. Εκείνο που δημιουργεί θόρυβο είναι οι ακατάπαυστες σκέψεις μας χωρίς διάρκεια ενώ εκείνο που μας δίνει την εντύπωση της διάρκειας είναι η συχνή επανάληψή τους. Αν παρατηρήσουμε το γεγονός θα διαπιστώσουμε πως οι ίδιες σκέψεις, μας επισκέπτονται ξανά και ξανά.

Οι σκέψεις μας συνοδεύονται από συναισθήματα και αυτά είναι υπεύθυνα για την διάθεσή μας απέναντι στα γεγονότα. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις  αλληλοσυμπληρώνονται και γεμίζουν τον οργανισμό μας με χημικές αντιδράσεις οι οποίες οι περισσότερες απ΄αυτές μας είναι εντελώς άχρηστες και κάνουν τα όργανά μας να δουλεύουν χωρίς να υπάρχει ανάγκη. Έχετε παρατηρήσει πως λειτουργεί το στήθος μας όταν έχουμε άγχος; Όταν κάποια σκέψη για το μέλλον, για κάτι που πρόκειται να κάνουμε, μας δημιουργεί ανησυχία; Φανταστείτε τις ουσίες που εκκρίνει το σώμα μας για να το αντιμετωπίσει. Αν καταφέρουμε να σταματήσουμε την συνεχή ροή των σκέψεων έστω και για λίγο θα διαπιστώσουμε πως γύρω μας τα πάντα, συνεχίζουν την πορεία τους καθώς περιέχονται σε μια βαθύτερη ενότητα.

 Υπάρχουν παρ όλα αυτά σημαντικές σκέψεις; Και πως γίνεται ο διαχωρισμός από τις τοξικές; Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται πρώτα να έχουμε μια καθαρή εικόνα για την λειτουργία του νου μας και μετά θα μπορέσουμε να κάνουμε τον διαχωρισμό. Για όσο διάστημα δεν καταφέρνουμε να διακρίνουμε ούτε καν την ποσότητα των σκέψεων που εμφανίζονται στο νου μας  δεν υπάρχει τρόπος να επιλέξουμε τις βλαβερές από τις χρήσιμες.

Kalliopi