Αν κοιτάξω
προσεκτικά γύρω μου θα παρατηρήσω μια
συνήθεια που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, να επαναλαμβάνουμε μοτίβα και συνήθειες.
Διασχίζοντας τον παραλιακό δρόμο ενός μεγάλου λιμανιού της Ιταλιάς, παρατήρησα
κάποτε τα επαναλαμβανόμενα μεταλλικά κολωνάκια της παραλίας. Εκατοντάδες πανομοιότυπα
κολωνάκια εκτείνονταν κατά μήκος του δρόμου πλάι στην θάλασσα. Η επανάληψη του
ίδιου μοτίβου στην αστική του εφαρμογή έχει μια χρησιμότητα λόγω της
πρακτικότητάς της. Η επινόηση της κόπιας είναι βολική και οικονομική. Τι
γίνεται όμως με την συνήθεια του μυαλού μας να επαναλαμβάνει τις ίδιες σκέψεις;
Βλέποντας ένα αντικείμενο να επαναλαμβάνεται,
ο νους μας έχει την ψευδαίσθηση του παγώματος της εικόνας την οποία
παρακολουθεί. Είναι σαν να σταματά ο χρόνος. Γιατί όμως να θέλει ο ανθρώπινος
νους μας να σταματήσει τον χρόνο; Μήπως αυτό μας προσδίδει μία ψευδαίσθηση
κυριαρχίας πάνω στην ζωή μας; Μήπως είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε την αέναη
αλλαγή των πάντων και εγκλωβιζόμαστε στην στενή σχέση με τον νου μας που μας
θέλει αγκιστρωμένους επάνω του; Σ΄αυτήν την εξάρτηση είμαστε αδύναμοι διότι δεν
μας δίνεται η ευκαιρία να αντιληφθούμε την πραγματική φύση των φαινομένων της
ζωής. Νοητική επανάληψη είναι η παγίδευση μας σε ένα γεγονός που δεν
εξελίσσεται όπως επίσης και η αδυναμία μας να μην αντιλαμβανόμαστε αλλαγές.
Kalliope
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου