Η παρεμπόδηση της σύνδεσης

Κάθε στιγμή που η προσοχή μας στρέφεται προς την ανάδυση ενός γεγονότος, σχετιζόμαστε με αυτό το γεγονός. Το αφήνουμε  να εξελιχτεί μπροστά μας. Αντίθετα κάθε φορά που στρεφόμαστε στην σκέψη μας σχετικά με αυτό το γεγονός, τότε παρεμβαίνουν ένα σωρό πληροφορίες, ανάμεσα σε μας και σ΄αυτό. Αυτό εκδηλώνεται μέσω του χρόνου. Χρόνο δημιουργούν οι αποθηκευμένες μνήμες σχετικές με παρόμοια γεγονότα ή οι αποθηκευμένες αισθήσεις σχετικά μ΄αυτά. ΄Οσο εισχωρεί η σκέψη ανάμεσα σε μας και σ΄ένα γεγονός, η επαφή μας με αυτό γίνεται νοητική. Κυριαρχεί η Ιδέα που έχουμε γι αυτό το γεγονός και όχι αυτό το ίδιο. Οι ιδέες για τον κόσμο μας, δεν είναι ο κόσμος μας.  Είναι μνήμες συναισθημάτων ανακατεμένες με πληροφορίες που απαγορεύουν στο γεγονός να εξελιχθεί μπροστά μας την συγκεκριμένη στιγμή.

Όλη μας η στάση ζωής βασίζεται κατά το πλήστον, στις Ιδέες και στις μνήμες. Από το σχολείο ακόμα μας μαθαίνουν πως να απομνημονεύουμε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών. Ο νους μας μαθαίνει να δουλεύει με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο. Όπως επίσης μαθαίνει να λειτουργεί συνεχώς. Η επαφή μας με τον “έξω” κόσμο γίνεται εντελώς αποσπασματικά,  τυχαία και ασυνείδητα. Δεν καταφέρνουμε να είμαστε παρόντες στα συμβάντα και καταφεύγουμε μονίμως σε στιγμιαίες ασύνδετες σκέψεις σχετικά με αυτά. Σαν αποτέλεσμα βιώνουμε ένα ιδιαίτερο είδος ύπνωσης που δεν μας επιτρέπει να δούμε τον πραγματικό κόσμο ο οποίος εκδηλώνεται κάθε στιγμή μπροστά στα μάτια μας.

Kalliope