Ψάχνοντας για κάποιο μυστικό (Μέρος 3ο)

Προχωρώντας σε συχνότερες επισκέψεις στο Τώρα, οι επαφές μας πολλαπλασιάζονται και ο ορίζοντας της σύνδεσής μας με τον κόσμο μεγαλώνει. Μας γεμίζει με χαρά το γεγονός που ανακαλύπτουμε. Το ότι ήμασταν πάντοτε έτσι. Απλά δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Πάντοτε μέσα μας υπήρχε αυτή η δυνατότητα μόνο που δεν την αντιλαμβανόμαστε.

Είμαστε συνδεδεμένοι, με τα εκατομμύρια εκατομμυρίων μέρη- γεγονότα του ευρύτερου σώματός μας. Οι συνδέσεις μας αυτές περιμένουν να τις ενεργοποιήσουμε. Ανακαλύπτοντας τες, αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε αυτό που μέχρι χθες μας ήταν άχρηστο γιατί δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε την δομή του και την εφαρμογή του.

Το ποτάμι δε γυρνά ποτέ προς την κοίτη του, τα σύννεφα ταξιδεύουν πάντα προς Ανατολάς και η πορεία της Γης διαγράφει το ταξίδι  στον ουράνιο κόσμο της. Τα πάντα εμφανίζονται στην επιφάνεια και ξαναγυρίζουν στην σιωπή για να παραχωρήσουν την θέση τους στα επόμενα. ΄Ολα μοιάζουν με τα κύματα του πελάγους που αναδύονται, μεγαλώνουν, θεριεύουν και σιγά σιγά καταπίνονται από τα επόμενα. Είναι πλασμένα για να σβήσουν. Όλα γεννιούνται, αναπτύσσονται και σβήνουν. Από τα κύτταρα του ίδιου μας του σώματος μας μέχρι τα αστέρια. Από τις σκέψεις μας μέχρι τα πιο δυνατά μας συναισθήματα. Όλα είναι προορισμένα να χαθούν. Τότε γιατί όλο αυτό το ταξίδι;

  Για να αντιληφθούμε το βαθύτερο νόημα του ταξιδιού μας, χρειαζόμαστε ένα εφόδιο που τώρα σιγά σιγά κατανοούμε την ύπαρξή του. Την συνειδητοποίηση της ενότητας μας με το ΄Ολον. ΄Οταν θα είμαστε ικανοί να βουτάμε στα αχανή νερά του Αιώνιου Ωκεανού, ίσως γευθούμε την κάθε στιγμή του νοήματος του.  Σαν όντα ενός θαυμαστού κόσμου φέρουμε στο αστρικό μας σώμα, τις διαδρομές των αιώνιων φωτονίων. Χαμογελάμε και κάτι από το αντιφέγγισμα μιας ανατολής στον Ωρίωνα μας συνοδεύει. Ακουμπάμε με το βλέμμα μας κάπου και μας επιστρέφεται η εικόνα σαν ένα σωματικό βιώμα. Σαν γεγονός του ευρύτερου οργανισμού μας.

Kalliope