Η παρατήρηση οδηγεί στην ...συμπόνια

Προσκολλημένοι στις προσωπικές μας αισθήσεις και τα συναισθήματα αρχίζουμε το  ταξίδι μας σ΄αυτό που αποκαλούμε προσωπική ζωή.  Στο ταξίδι αυτό έχουμε βασίσει πολλά. Ο καθένας μας εστιάζει σε διαφορετικά νοητικά και συναισθηματικά σημεία και σιγά σιγά διαμορφώνει έναν κόσμο που απέχει τόσο από τον πραγματικό, όσο και από τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω του. Αυτό το θεωρεί χαρακτηριστικό του γνώρισμα  και το υποστηρίζει. ΄Οσο όμως εμπλουτίζει αυτόν τον μοναδικό του κόσμο, τόσο απομονώνεται. Και δημιουργεί τείχη που αναγκάζεται να υπερασπιστεί όταν κάποιοι ‘άλλοι’ επιδιώξουν να του τα καταργήσουν.

Σαν κοινωνία, δημιουργούμε ευρύτερες ομάδες όμοιων χαρακτηριστικών που έχουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας και που αποκλείουν απ΄αυτές όλους εκείνους που δεν συμμετέχουν σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτές οι ομάδες συχνά δοκιμάζουν παρόμοια συναισθήματα στο άκουσμα κάποιων συνθημάτων.  Όλοι εκείνοι που δεν κατανοούν αυτά τα συναισθήματα, είναι απλώς ξένοι.

Η ομορφιά αυτού του κόσμου κρύβεται στην συνεχή ροή του. ΄Οταν ένα φαινόμενο παρατηρηθεί από κάποιο ενσυνείδητο ον, αναδύεται από τον κόσμο των μυριάδων πιθανοτήτων και ανθίζει εμπρός του. Από την στιγμή που κάποιος παρατηρεί με την άσβεστη την φλόγα της προσοχής, χωρίς να παρεμβάλλονται απόψεις και συναισθήματα που να αφορούν τα φαινόμενα αυτά, τότε γεννιέται ένας ενιαίος κόσμος. Ένας κόσμος χωρίς πριν και μετά.  Χωρίς μέσα και έξω. Ένας καθαρός από απόψεις κόσμος. Όσο τον παρατηρούμε, τόσο συνδεόμαστε με αυτόν. Είμαστε κομμάτι της κάθε του εκδήλωσης. ΄Οταν εισχωρούμε στον κόσμο, πλημμυρίζουμε από ένα αίσθημα που τον αποπνέει. Αυτό το αίσθημα είναι η συμπόνια. Μία τρυφερότητα που ακουμπά και το παραμικρό γεγονός και που ρέει πάνω στο επόμενο.

 Η συμπόνια αναδύεται σαν αποτέλεσμα της σύνδεσης μας με τον κόσμο του πραγματικού. Δεν μπορούμε να επιδιώξουμε να συναισθανθούμε και να συμπονέσουμε. Καμιά πεποίθηση, όσο εκλεπτυσμένη και αν είναι, δεν μπορεί να το καταφέρει. Μόνο όταν αφήσουμε τον νου και στραφούμε προς ότι συμβαίνει, τότε μόνο συνδεόμαστε μαζί της. Μια ενσυνείδητη ανθρωπότητα είναι μια ανθρωπότητα που καθώς είναι συνδεδεμένη με όλα, πλέει  μέσα στην ειρήνη και την συμπόνια.
Kalliope