Η ζωή μας, όπως
είναι διαρθρωμένη σήμερα δεν μας επιτρέπει να έχουμε χρόνο με τα παιδιά αλλά ούτε και ενέργεια για να τα μυήσουμε σε
μια καινούργια αντίληψη. Η δουλειά μας, στην οποία είμαστε αναγκασμένοι να
διαθέτουμε τις πιο δημιουργικές ώρες της ημέρας μας, δεν μας το επιτρέπει.
΄Οπως επίσης δεν μας το επιτρέπουν και
τα σχολεία στα οποία στέλνουμε τα παιδιά μας. Αν όμως κατανοήσουμε την ανάγκη
να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ζωή μας, θα πρέπει να
συμπεριλάβουμε, από την πρώτη κιόλας στιγμή, τα παιδιά μας.
΄Οσο τα αφήνουμε
εκτεθειμένα στις τοξικές σκέψεις του
πολέμου, στην πίστη της παντοδυναμίας του νου, στην κυριαρχία των ΜΜΕ και των
άλλων μαζικών μέσων ύπνωσης, αυτά θα χάνουν καθημερινά κάτι από αυτήν
την αστραφτερή ενέργεια που τα διέκρινε στην αρχή της ζωής τους. Θα τα βλέπουμε να
κυλούν στο μαζικό ποτάμι της αφάνειας και θα νιώθουμε ανίκανοι και αδύναμοι να τα
τραβήξουμε έξω απ΄αυτό.
Τα παιδιά μας είναι έτοιμα, ευκολότερα από εμάς, να
περάσουν την πύλη της συνειδητότητας και να ανέβουν στο επόμενο επίπεδο.
Βοηθώντας τα να αντιληφθούν τον κόσμο που τα περιβάλλει, οξύνουμε τις
ικανότητες τους να ακούν και να βλέπουν.
Διευρύνοντας το οπτικό τους πεδίο, μεγαλώνει και το ψυχικό τους πεδίο.
Αρχίζοντας να ξεχωρίζουν τους ήχους και τις ποιότητές του, εισχωρούν βαθύτερα
στον πολυεπίπεδο κόσμο. Και αυτός
ο κόσμος θα γίνει σιγά σιγά χώρος έμπνευσης γι αυτά.
΄Οσο εκλεπτύνεται το πεδίο της
όρασης, της αφής, της όσφρησης, της ακοής και της γεύσης τους, τόσο θα εισχωρούν στον κόσμο του πραγματικού και τόσο περισσότερο θα τον αγαπούν. Τα παιδιά
χρειάζεται να γνωρίσουν βαθύτερα αυτόν τον κόσμο. Προς το παρόν εμείς απλώς τα τρομοκρατούμε ενώ
συγχρόνως επιτρέπουμε τον εξοπλισμό των κρατών, τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και τα γεννετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Μόνο με την ήσυχη και σε βάθος παρατήρηση θα υπάρξει η ελπίδα να τον σεβαστούν και αργότερα, σαν ενήλικες, να αναλάβουν την ευθύνη του.
Kalliope
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου