Οι καθημερινές μας σχέσεις και οι συγκρούσεις

Τα πουλάκια μαζεύονται στα ψίχουλα του ψωμιού που τους ρίχνω από το παράθυρο. Πετούν έναν γύρο, τσιμπούν την τροφή και φεύγουν μακριά.

 Πως μπορούν οι καθημερινές μας σχέσεις να είναι αρμονικές; Γιατί αυτό είναι τόσο δύσκολο; Γιατί ενώ προσπαθούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά με τους άλλους δεν τα καταφέρνουμε; Τι είναι εκείνο που μπαίνει ανάμεσά μας και μας εμποδίζει να έλθουμε σε μια συνεννόηση με τον διπλανό μας;

Αν δοκιμάσουμε μια ημέρα που είμαστε χαλαροί και ήρεμοι να επικοινωνήσουμε με τους γύρω μας, αυτό θα λειτουργήσει αμέσως. Η ηρεμία προσδίδει χώρο στον νου και καταφέρνουμε να ακούσουμε αυτό που έχει ο άλλος να μας πει. Δεν παίρνουμε προσωπικά αυτά που ακούμε και έχουμε τον ψυχικό χώρο να τον συγ-χωρίσουμε. Πως συμβαίνει αυτό; ΄Οταν είμαστε σε καλή διάθεση δεν υψώνουμε τοίχους απέναντι στους άλλους γύρω μας. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει στο να καταλάβουμε πως δεν περιχαρακωνόμαστε γύρω από τον «εαυτό» μας πάντοτε. Η γαλήνη, μάς βοηθά να τον προσπεράσουμε. Αντίθετα όταν νιώθουμε «συναισθηματική» πίεση, λειτουργούν μέσα μας οι μηχανισμοί άμυνας. Προβάλλουμε σε κάθε μας επαφή, πρώτα τις ανάγκες μας. Αν και ο διπλανός μας κάνει το ίδιο, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έλθουμε σε μία επικοινωνία μαζί του.

 Αρχίζοντας να παρατηρούμε τον κόσμο και αυτά που συμβαίνουν, η ανάγκη μας να υπάρξουμε ξεχωριστά και να βγούμε στην επιφάνεια, αρχίζει να εξασθενεί. Εκείνο που επιδιώκουμε είναι το να αφήσουμε χώρο. Χώρο ανάμεσα στις λέξεις, χώρο ανάμεσα στις φράσεις, χώρο ανάμεσα στα γεγονότα. Χώρο εν τέλει, ανάμεσα στις σκέψεις μας. Έτσι αυτές θα μπορούν να ακούγονται λιγότερο επιτακτικές στ΄ αυτιά εκείνων που μας παρακολουθούν. Θα μπορούμε να τις προσπεράσουμε. Κατόπιν, ο χώρος που αφήνουμε μας βοηθά να παρατηρήσουμε το σώμα μας, το σώμα του συνομιλητή μας, τον γύρω χώρο, τους ήχους που υπάρχουν γύρω μας, το δωμάτιο, τα αντικείμενα και την δική μας θέση μέσα σ΄ αυτά.

Αυτή η επαφή είναι το σταδιακό ξύπνημα μας από ένα μακρύ ύπνο.΄Οταν σηκωνόμαστε από έναν τέτοιον ύπνο δεν έχουμε όλη την αίσθηση του γύρω μας κόσμου. ΄Ετσι συμβαίνει και σε αυτό το ξύπνημα της ενότητας της συνείδησής μας. Ξεκινώντας να βιωνούμε καθημερινά αυτόν τον μισο-αντιληπτό κόσμο, ποτέ πλέον δεν θα γυρίσουμε πίσω στον ύπνο. Τώρα ξέρουμε, έστω και περιοδικά, πως είναι ο “επάνω’’ κόσμος . Ο Αρμονικός κόσμος της σύνδεσης όλων.

Kalliope