Καθώς όλα κατρακυλούν σ΄έναν γλυστερό γκρεμό,
τίποτε δεν φαίνεται ικανό να αποτρέψει την εξαφάνηση ενός είδους που
αυτοκαταστρέφεται. Υπάρχει εν τούτοις
μια βαθύτερη τελική λύση μέσα σε κάθε ον
ώστε αυτό να αλλάζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, όταν στην πορεία της
συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια. Όταν αυτό που βίωνε καθημερινά έχει διαταραχθεί
και όταν δεν μπορεί να εφεύρει πλέον τρόπους για να αποτρέψει την καταστροφή
του, τότε κάτι αναγκάζεται μέσα του να μετατοπιστεί. Κανείς βέβαια δεν ξέρει
πιο μπορεί να είναι το σημείο μεταστροφής. Ποιά μπορεί να είναι η στιγμή
που θα γίνει αντιληπτό από ένα ποσοστό της ανθρωπότητας ότι ο τρόπος με τον
οποίο υπήρξε μέχρι χθες, έχει τελειώσει. Χρειάζεται να πιστέψει ότι κάτι από
εκείνο που αποτελεί το σώμα της, μπορεί να συνεχίσει με κάποιον διαφορετικό
τρόπο να υπάρχει. Μόνον μ΄αυτήν την πίστη μπορεί να ξεφύγει από την ηθική αλλά
και φυσική αλλοτρίωσή της.
Η αποστασιοποίηση από τον νου μας είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι δυόμισι χιλιετίες που μεσολαβούν από τον Πλάτωνα και τον κόσμο των Ιδεών μας άνοιξαν πολλούς νοητικούς ορίζοντες. Μας πήγαν πολύ μακριά στις έρευνες και παγίωσαν την τεράστια δύναμη του νου μας. Μας έμαθαν μέσω του εγκεφάλου μας το πως μπορούμε να σκεφθούμε και να ανακαλύψουμε πολλά από τα κλειδιά των λειτουργιών της φύσης. Είναι πραγματικά μεγαλειώδης η πορεία των επιστημών. Αρκεί ο νους να χρησιμοποιείται σαν εργαλείο και όχι σαν καταπατητής της ίδιας μας της ύπαρξης.
Γιατί όμως ο νους δεν μπόρεσε να σηκώσει το σώμα της ανθρωπότητας έξω από την λάσπη των πολέμων και της αδικίας; Γιατί όσο περνά ο καιρός και ο άνθρωπος συνεχίζει να βασίζεται κατά κύριο λόγο μόνο στο νου του δεν καταφέρνει να γίνει έστω και λίγο ευτυχισμένος παρά μόνον περιστασιακά ικανοποιημένος;
Γιατί ο νους στην πραγματικότητα, δεν έχει αυτήν την δυνατότητα!
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου