Το πολύ και το βαθύ (Μέρος 1ο)

Ξυπνώ ενώ είναι ακόμη νύχτα. Ένα θαμπό φως από τις γρίλιες προσπαθεί να διαλύσει το πυκνό σκοτάδι. Θυμάμαι εμένα - όχι το όνομά μου αλλά την ύπαρξή μου στον χώρο. Σήμερα ξύπνησα μαζί με την συνήδεισή μου, την ίδια σχεδόν στιγμή.

Καθώς φτιάχνουμε τον κόσμο μας όλο και πιο σύνθετο, φαντάζει όλο και πιο δύσκολο να απεμπλακούμε απ΄αυτόν. Υπάρχει ένας μηχανισμός του πολιτισμού μας που μας ωθεί  στο να ξεχάσουμε τελείως το πως να παρατηρούμε. Όλα είναι έτσι οργανωμένα για να απασχολούμε συνεχώς το μυαλό μας ώστε να μην νιώσουμε ποτέ την ανάγκη να αποστασιοποιηθούμε απ΄αυτό.

Υπάρχει ένας καμβάς που επάνω του χτίζεται όλη μας η δραστηριότητα. Τα “οικοδομήματα” που φτιάχνουμε για να υπερασπιστούμε αυτό το μοτίβο ζωής είναι ελάχιστα, φαντάζουν όμως πολλά γιατί τους έχουμε προσθέσει πολλά στολίδια. Έτσι έχουμε την εντύπωση πως ζούμε σε έναν πολύπλοκο κόσμο αλλά εκείνος στην ουσία κινείται σε πολύ περιορισμένα επίπεδα. Εκπαίδευση, οικογένεια, δουλειά, διασκέδαση. Και ο κάθε τομέας, όσο περνά ο καιρός, περιπλέκεται όλο και περισσότερο. Μέσα σε αυτήν την σύνθετη κατάσταση πλέουμε εμείς που προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε  και να κατανοήσουμε όλα αυτά, χανόμαστε. Ζούμε σε στροβίλους καταστάσεων μην μπορώντας παρά να νιώθουμε την πίεση των γεγονότων επάνω μας χωρίς να καταφέρνουμε να εμβαθύνουμε και να πλησιάσουμε τίποτε απ΄αυτά. Αποδεχόμαστε ότι η ζωή μας είναι αυτή η πορεία μην μπορώντας να κατανοήσουμε την βαθύτερη αιτία της θλίψης και του άγχους μας. Το ψάχνουμε συνεχώς στον τρόπο ζωής μας και μέσα στην συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων. Αναζητάμε, οι περισσότεροι, την κοινωνική πρόοδο και την οικονομική εξασφάληση. Άλλοι πάλι αναζητούν την διαρκή διασκέδαση ενώ κάποιοι άλλοι τους αυτοπεριορισμούς.

Η ζωή μας έχει πρόσβαση σε δεδομένα απόσπασης. Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι για να ξεχνούμε την σύνδεση μας με τον πραγματικό κόσμο. Και συνήθως γαντζωνόμαστε από την αυταρέσκεια της γνώσης που έχουμε κληρονομίσει και αυτό μας καθιστά απρόσιτους στους γύρω μας και  συνεπώς δυστυχείς. Το κουβάρι μας, μοιάζει τόσο μπλεγμένο που δείχνει πολύ δύσκολο να ξεμπερδευτεί ενώ το βάθος μοιάζει με μια λέξη που δεν αντιστοιχεί σε κανένα νόημα.

Κalliopi