Όνειρα και κυνισμός (Μέρος 2ο)

Η σιωπηλή αυτή απογοήτευση γίνεται μια κρυφή αλήθεια την οποία αποδεχόμαστε όλοι μας. Η σιωπή είναι χαρακτηριστικό περισσότερο των κοινωνικών τάξεων με το υψηλότερο εισόδημα. Αυτοί θεωρούν σχεδόν αντιαισθητικό να δείχνει κάποιος την απογοήτευση του για την κατάληξη της ζωής του. Ο κυνισμός είναι τρόπος ζωής και το αναισθητικό για να αντέξει κανείς την ζοφερή έκβαση των ονείρων του. Οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις νιώθουν πιο ελεύθερες να εκφράζουν την απαγοήτευσή τους. Η δυσαρέσκεια όλων όμως παραμένει κοινός τόπος.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς απομυθοποίησης, δύσκολα ξεφεύγουν απ αυτό για να αναζητήσουν το βαθύτερο νόημα της ζωής που ζουν. Μεγαλωμένα μέσα στον κόσμο των παραμυθιών, μαθαίνουν αργότερα ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο από ιστορίες που μπορούν να συνοδεύουν τον κόσμο ενός παιδιού αλλά ουδέποτε τον κόσμο ενός ενήλικα.  Οι γονείς τους τα διαβεβαιώνουν ότι ο δρόμος αυτός είναι ουτοπικός και αν τον ακολουθήσει κανείς μόνο πόνο μπορεί να του προσφέρει. Σιωπούν βέβαια σχετικά με την απογοήτευση που τα περιμένει στο τέλους ενός δρόμου χωρίς την αναζήτηση του νοήματος.

Οι άνθρωποι, δεν είμαστε προετοιμασμένοι για αυτήν την απογοήτευση. ΄Οσο κι αν όλα γύρω μας το δηλώνουν, όσο κι αν διαγράφεται στο πρόσωπο των περισσοτέρων ανθρώπων, τίποτε δεν δείχνει ότι η απογοήτευση αυτή είναι η φυσική κατάληξη της ζωής. Ακόμα κι αν όλοι παραδέχονται πως η ζωή είναι σκληρή και πως πρέπει κανείς να την δεχθεί όπως είναι και να προχωρήσει.  Κάτι υπάρχει που δεν μπορεί μας πείσει ότι αυτή είναι όλη η αλήθεια. Παρόλλο που ολόκληρος ο πολιτισμός μας είναι βασισμένος σ΄αυτή την προσπάθεια. Παρόλλο που ξέρουμε πως τίποτε δεν επιτυχαίνεται χωρίς αυτήν. 
Είμαστε εθισμένοι στο να προσπαθούμε ακόμα και για το πιο μηδαμινό πράγμα. Απογοήτευση και προσπάθεια είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. ΄Οσο βρισκόμαστε στη τροχιά τους, τόσο σπαταλάμε το φυσικό μας δυναμικό, σαν σε μια μονομαχία ενός Ιππότη με τις σκιές. Μοιάζουμε και μεις να κυνηγάμε έναν αόρατο εχθρό στον οποίο θέλουμε να  αποδείξουμε την κυριαρχία μας. Κάποιος όμως από έναν άλλο πολιτισμό, μας βλέπει να παλεύουμε με φανταστικούς εχθρούς, κυνηγώντας φανταστικά τρόπαια! Πως μπορείς να αντιπαρατεθείς με κάποιον που βρίσκεται μέσα στην φαντασία σου; Εκείνος θα είναι πάντοτε πιο δυνατός γιατί τον έχεις φτιάξει για να είναι πιο δυνατός! 
Kalliopi