Συνήθως όταν μιλάμε για εμβάθυνση σε κάτι, εννοούμε την ειδίκευση σε μία συγκεκριμένη περιοχή της
γνώσης. Αυτό όμως δεν αντιστοιχεί απαραίτητα και στο βάθος που έχουν τα πράγματα και τα γεγονότα από την φύση τους καθώς κυλούν γύρω μας. Μπορούμε να προσεγγίσουμε ένα γεγονός μέσω της περιφεριακής γνώσης και μέσω της εμβάθυνσης. Στην μεν πρώτη, αποθηκεύουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε σχετικά
με αυτό που μας ενδιαφέρει, ενώ στην δεύτερη περίπτωση αφήνουμε το αντικείμενο
της έρευνάς μας να μας οδηγήσει στην ουσία της φύσης του. Στην πρώτη περίπτωση
δρούμε εμείς ενώ στην δεύτερη διευρύνουμε την συνείδησή μας ώστε να αγκαλιάσει
το γεγονός. Δεν δρούμε αλλά ανοίγουμε διάπλατα τις κεραίες μας για να
αντιληφθούμε όσο γίνεται περισσότερα πράγματα.
Όλος ο πολιτισμός μας είναι
βασισμένος στον αγώνα της ανακάλυψης της κρυφής υφής των γεγονότων αλλά συχνά μοιάζουμε
με μαριονέτες που οδηγούνται μόνο από τις έτοιμες κασέτες του νου τους.
Είμαστε
ασυγχρόνιστοι και χωρίς πραγματική σύνδεση μεταξύ μας. Πολλές από τις συνδέσεις μας είναι φανταστικές και βρίσκονται μόνον στον νου μας. Στην ουσία τις περισσότερες φορές μας χωρίζει ένας ωκεανός. Όσο
επενδύουμε μόνον στην ποσότητα των γνώσεων μας τόσο απομακρυνόμαστε από την
αληθινή εικόνα των πραγμάτων. Οι γνώσεις που προέρχονται από σκέψεις άλλων στην
ουσία κρατούν σε καταστολή την συνείδηση μας. Σιγά σιγά νεκρώνεται η ικανότητα
που έχουμε να εμβαθύνουμε και “αγοράζουμε” έτοιμη τροφή για το ψυγείο του νου
μας, αντικαθιστώντας έτσι την φρέσκια παρατήρηση του κόσμου που μας προσφέρεται
δωρεάν κάθε στιγμή.
Αυτή η συσσώρευση γνώσεων και αγαθών μας δημιουργεί δεκάδες εξαρτήσεις.
Kalliopi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου